NFF blog #5: in gesprek met Anne Barnhoorn
Het Nederlands Film Festival is momenteel in volle gang. Onze vrienden van We Want Cinema houden een blog bij over hun belevenissen op het festival. Dit is het vijfde deel in hun blog serie.
1-10-2014 Door: Lilian Leahy voor We Want Cinema
(c) We Want Cinema
Dank voor je hulp.
We zijn op het NFF bij de publiekspremière van Aanmodderfakker, de tragikomedie van Michiel ten Horn en Anne Barnhoorn. Thijs, gespeeld door Gijs Naber, is een eeuwige student van 32. Zijn leven lijkt stil te staan en hij kan maar geen afscheid nemen van het studentenleven. Als hij de ambitieuze 16-jarige Lisa ontmoet belandt hij in pijnlijke affaire en een confrontatie met zichzelf. Na afloop van de première kletsen we bij met Anne Barnhoorn, scenariste en genomineerd voor een Gouden Kalf voor beste scenario.
"Touch my hole, daar moet ik zelf ook nog steeds om lachen" grinnikt Anne. De scène, waarin we de hoofdpersoon met frisse tegenzin op een opgetuigd familiefeest zien, sloeg ook in het uitverkochte Pathé Rembrandt aan. We zien een opgetuigd familiefeest in de riante tuin van een Gooische villa. Opgedirkte familieleden doen zich tegoed aan tonijnflapjes en drank. Op de achtergrond zien we een kalende zestiger in een roze pullover. Kaarsrecht springt hij emotieloos op een trampoline. Een absurdistisch beeld. Het familiefeest waar je niet wilt zijn. 'Namasté' zegt een bebaarde jongen gekleed in een linnen gewaad in aardtinten. "Hij is net terug uit India" zegt zijn vader verontschuldigend, in een smetteloze overhemd en dito pantalon. "Heeft ‘ie de touch my hole bezocht. Haha! Houdt ‘ie niet meer over op!" … "De Taj Mahal, pa." merkt zijn zoon droogjes op. Er stijgt hard gelach op uit de zaal.
"Dat mensen echt moesten scháterlachen om sommige stukken, dat heeft me verrast" vertelt Anne na afloop. De film ging gisteravond in première in een uitverkocht TivoliVredenburg en Pathé Rembrandt. "Ik had wel verwacht dat ze zouden grinniken, maar om sommige scènes werd zó hard gelachen, dat de dialoog in de volgende scène niet meer te verstaan was."
De jury van het NFF is minder bescheiden over Anne’s scenario. Als na afloop van de film het applaus in de zaal uitdooft, staat Anne op het podium voor de Q&A. “Ik hoor net dat je bent genomineerd voor beste scenario” opent de presentator. Anne slaakt een kreet van vreugde en is even emotioneel. Hartverwarmend, net zoals haar personages dat zijn. “Ik vind het interessanter om naar personages te kijken die worstelen, die onhandig zijn, die moeilijk voor hun gevoelens uitkomen. Dat vind ik boeiender en grappiger, maar ook schrijnender” verklaart Anne haar voorkeur voor ‘sneue’ personages zoals ook in De Ontmaagding van Eva van End (2012). “Eigenlijk omdat ik zelf een sneu personage ben.” voegt ze er droogjes aan toe. “De beste verhalen komen uit jezelf. Oh, nu klink ik net als een spiritueel leider. Maar ik wil maar zeggen: graaf in je eigen ellende, dat doe ik ook altijd.”
De samenwerking met regisseur Michiel ten Horn typeert Anne als één gebaseerd op vertrouwen. “Op de set sta ik vooral bij de cateringtafel. Het script is dan echt wel klaar en Michiel kan met zijn invulling het juist echt nog beter maken. Ik zeg dan niet: ‘Cut! Dit is echt kut wat jullie aan het doen zijn!’ dat kan ik niet maken natuurlijk.”
We kijken verwachtingsvol uit naar de Gouden Kalf uitreiking vrijdag. “Morgen wordt mijn jurk bezorgd. Mijn producent zei me gelukkig die alvast te bestellen.” Aanmodderfakker heeft tevens in vijf andere categorieën nominaties in de wacht gesleept. Spannend dus!
Links:
en abonneer je op onze nieuwsbrief.