NFF blog #4: KORT!
Het Nederlands Film Festival is momenteel in volle gang. Onze vrienden van We Want Cinema houden een blog bij over hun belevenissen op het festival. Dit is het vierde deel in hun blog serie.
1-10-2014 Door: Bianca Ploeg voor We Want Cinema
Dank voor je hulp.
Maandagavond 29 september mocht ik dan eindelijk naar de première KORT! Vorig jaar ben ik naar de publiekspremière geweest en ik kon dan ook niet wachten om weer mooie, hilarische, ingrijpende, enge en shockerende shorts te kunnen zien. Mijn verwachtingen waren hoog! Deze mooie avond begon echter voor mij ietwat rommelig. Doorweekt door de regen kwam ik aan in TivoliVredenburg en moest ik -onverwacht- over de rode loper. Ik ben helaas geen held op hakken en aangezien ik geen Romeo aan mijn zijde had, kwam ik nogal stuntelig binnen. Bij de balie, waar ik mijn ticket op kon halen, bleek dat de gastenlijst met mijn naam erop kwijt te zijn. Gelukkig lieten ze me wel binnen.
Hierna verliep het allemaal wat soepeler. Ik kwam binnen in de mooie foyer bij de Hertz-zaal. Hier werd mij een lekker glaasje champagne aangeboden. Ik waande mij een weg naar een mooi bankje, vanwaar ik alle mooie jurken en pakken kon aanschouwen van de andere genodigden. Enigszins ongemakkelijk probeerde ik een houding aan te nemen in mijn eentje tussen alle producers, hun familieleden en vrienden. Ik was dan ook blij verrast toen er een mevrouw op mij afkwam, die vroeg of het plekje naast mij vrij was. Ze heette Annelies en kon niet langer op haar rode pumps staan. Ze was hier binnengekomen via het bedrijf van haar man. Toen ze hoorde dat ik over deze avond ging bloggen, hoopte ze dat ze in mijn verhaal naar voren zou komen: bij deze!
Toen was het tijd om naar binnen te gaan. Wegens grote belangstelling waren er in tegenstelling tot vorige jaren twee zalen beschikbaar gesteld. NFF-directeur Willemien van Aalst heette ons welkom en gaf al snel het woord aan Isolde Hallensleben. Deze vrolijke NTR-presentatrice vertelde hoe de rest van de avond zou gaan lopen. Over de vraag wat er nou zo mooi is aan korte films had ze eigenlijk geen antwoord. Het toffe aan shorts vond ze juist dat er geen formule bestaat voor wat mooi is en wat niet. Ook een schokkende film, waar een statement wordt gemaakt en mensen aan het denken worden gezet, kan op een bepaalde manier mooi zijn. Er is veel vrijheid voor producers, wat de beste resultaten oplevert. Iedere short is weer een verrassing!
Wat mijn ervaring nog specialer maakte waren de dierengeluiden die te horen waren door heel Tivoli. Mijn fantasie waarom deze geluiden er waren kwam niet verder dan dat de koeiengeluiden de Gouden Kalveren representeerden. In het publiek heerste ook geroezemoes. Isolde verloste mij: het stond voor het Green Filmmaking-project: ook in de filmindustrie wordt rekening gehouden met de factor duurzaamheid.
En toen begonnen de shorts! De eerste shorts stemden mij voornamelijk treurig. Hoe mooi en gek sommige shorts ook waren, ze waren over het algemeen zeer zwaarmoedig: veel verdriet, gevechten en bloed. Gelukkig kwam toen de short ‘Das Wad’. Het hele publiek lachte om de gekke en onverwachte gebeurtenissen. Deze short is welverdiend genomineerd voor een Gouden Kalf voor Beste Korte Film!
Mijn favoriete short was echter ‘Spotters’. Een ontroerende film over een licht dementerende man die iedere dag met zijn vrouw vliegtuigen gaat spotten vanaf een troosteloze parkeerplaats. De vrouw kan dit moeilijk verkroppen en heeft haar zinnen gezet op de frituurkoning van de mobiele snackbar op de parkeerplaats. Haar man knijpt ertussenuit. Door het goede acteerwerk werd er een aandoenlijk verhaal op zeer smaakvolle wijze neergezet.
De avond eindigde met een gezellige borrel. Eenmaal thuis hielden de shorts me nog enige tijd bezig: wat mij betreft een goed teken!
Links:
en abonneer je op onze nieuwsbrief.