Wonderbroeders: vijf wereldvreemde monniken

Aanstaande donderdag komt de komedie Wonderbroeders uit, naar een script van Martin van Waardenberg die eerder De Marathon schreef. Wij spraken met regisseur Johan Timmers, Martin van Waardenberg en actrice Noortje Herlaar en acteur Kees Hulst.

1-10-2014 Door: Sjoerd van den Brink & Ingrid de Heus

Martin van Waardenberg en Noortje Herlaar (c) A-Film

De film gaat over vijf monniken die een rustig bestaan hebben in een klooster. Het klooster wordt echter verkocht en zal plaats moeten maken voor een wellness center. Een van de broeders bidt voor een wonder. Als dit wonder geschiedt brengt dit echter weer geheel eigen problemen met zich mee.

BiosAgenda: Hoe is het idee voor de Wonderbroeders ontstaan?

Johan Timmers: 'Wij kwamen samen zoals wij al tien jaar samenkomen, en we besloten tien ideeën op te schrijven en aan elkaar te pitchen. Vervolgens zei Martin: “Monniken, wat doen die heden ten dage nog in zo’n klooster?” Ik vond dat meteen al een goed en prikkelend idee. En toen waren we iets op het spoor: over vijf wereldvreemde mannen in een klooster losgezongen van onze harde maatschappij, die heel gelukkig zijn en dan gaat het mis.'

BiosAgenda: Hoe staan de verhoudingen van de personages ten op zichte van elkaar?

Kees Hulst: 'Het zijn vijf hele uiteenlopende figuren. Martin heeft die mensen zo goed bij elkaar gezocht op basis van vijf mensen die in hetzelfde schuitje zitten. De invalshoeken van de verschillende monniken zijn ook heel uiteenlopend. De algemene belangstelling is het behouden van de plek waar ze zichzelf kunnen zijn. Als je dat met mannen onder elkaar kunt opvangen ontstaat er een band die sterker is dan een individuele inspanning. En dat is natuurlijk ook binnen het filmen zo; je ontdekt elkaar, leert elkaar kennen, je speelt een scene en je kijkt hoe iemand reageert.'

Noortje Herlaar: 'De abt lijkt toch echt wel verzorging nodig te gaan hebben. Er wordt contact opgenomen bij het kloostergemeenschap van de nonnen. Mijn personage Jessica wordt daarvoor ingezet dus die gaan aardig wat tijd samen spenderen. (Kees wilt een slok nemen uit een bekertje met een bloem erin die er ter decoratie staat) Haha, dus we doen dit soort dingen; samen dingen bewonderen en delen, en ik denk dat ze wel een bijzondere band opbouwen.'

BiosAgenda: Was er in het script nog ruimte voor improvisatie?

Martin van Waardenberg: 'Dat is altijd wel een beetje. Zodra je op draaidag 1 aan de slag gaat, dan heb je al die acteurs die hun eigen dingetje meebrengen en als je daar een beetje op ingaat dan heb je zoiets van: 'oh dat is leuk hou dat er maar in. Hou dat maar vast, doe dat maar zo.' Daar wordt het alleen maar rijker van.'

Johan: 'Soms merk je dat iemand beter niets zeggen omdat dat nog grappiger is dan dat hij wel wat zegt. Dat zie je op dat moment. Maar we zijn niet mensen die zeggen van: 'We hebben dit verzonnen, ga nu maar een potje improviseren.'

Noortje: 'Ik denk dat we het allemaal heel leuk vinden om onderdeel te zijn van het creatieve proces. Dat heeft hele leuke en ingewikkelde kanten. Als je in korte tijd tot iets goeds moet komen is daar gewoon tijd voor nodig. Je speelt mee in die scènes, dus je moet samen zoeken naar wat klopt.'

BiosAgenda: Is de film ook kritiek op katholicisme of religie in het algemeen?

Johan: 'Het enige wat een beetje tegen de actualiteit schuurt is de bisschop die rommelt in SM-keldertjes. Want daar staat de krant weer helemaal bol van.'

Martin: 'Het was niet ons uitgangspunt om het daar over te hebben. Dus het feit dat het hier en daar wat aanschurkt is misschien mooi meegenomen, maar het verhaal gaat echt over vijf vrienden die zich staande proberen te houden in een wereld die instort.'

Johan: 'Het leuke vind ik dat die lieve vijf gelovige mannetjes notabene door hun eigen bisschop verraden worden. Dus hun eigen geloof is ook nog eens de oorzaak van dat ze moeten vertrekken.'

BiosAgenda: Hoe waren de werkomstandigheden op de set?

(Kees en Noortje) Koud! (lachen)

Kees:' Ja. Het is een echt klooster met graven uit 1254. Het was een vrouwenklooster waar we draaiden, waar meisjes werden opgenomen en daar hun leven lang bleven zitten. We logeerden een half uur verderop, en daar was ook een klooster wat was omgebouwd tot een Wellness-center. De meeste mensen waren kapot toen we terug kwamen,want het waren uitputtende dagen. In feite was met de plek waar we logeerden gebeurd wat er in het verhaal ook gebeurd: een oud klooster wat verkocht gaat worden aan een projectontwikkelaar en daar een Wellness-center wilt bouwen.'

BiosAgenda: Heeft dat idee meegespeeld toen u het scenario schreef, Martin?

Martin: 'Wij hebben research gepleegd en toen bleek dat zo’n actueel thema te zijn. Kloosters sluiten op grote schaal en krijgen een andere bestemming. We dachten meteen dat het wel erg mooi was om dit onze monniken te laten overkomen.'

BiosAgenda: Martin en Johan: dit is niet jullie eerste samenwerking. Hoe was het dit keer?

Johan: 'Hard werken. Ik moet ook zeggen dat we altijd wel veel lol hebben op de set.'

Martin: 'Johan en ik verzinnen verhalen. Dat zijn er heel veel. Je kunt niet tien films per jaar maken, anders zouden we dat doen. De verhalen stapelen zich op.'

BiosAgenda: Schrijf je voornamelijk komedie?

Martin: 'Nou ik schrijf wel van alles. Maar in dit geval, is dit meer komedie dan De Marathon. Dat was meer drama. Daar is meer een noodlot aanwezig, en iemand ging een heel stervensproces in dat op de achtergrond meespeelt.
Johan: 'Wat ik heel mooi vond.'

Martin: 'Ja. Dat is ook wel mooi. En Wonderbroeders is veel meer een komedie geworden. Waarom zou je niet mogen bezondigen aan verschillende genres. Ik zou best wel eens een hele goede thriller in elkaar willen zetten. Waar je zit te sidderen op je stoel. Dat lijkt mij heel leuk.'

Wonderbroeders draait vanaf 2 oktober in de bioscopen