'Een generatie van traditionele mannen'

In gesprek met David Ayer en Logan Lerman over Fury

Deze week komt Fury uit, een oorlogsfilm die zich afspeelt tijdens het einde van de Tweede Wereldoorlog. Wij spraken met regisseur David Ayer en hoofdrolspeler Logan Lerman over deze sterke actiefilm.

25-10-2014 Door: Quirijn Foeken

Logan Lerman en David Ayer in Fury (c) Arjo Frank

Fury gaat over een tankgevechtseenheid onder leiding van de veteraan Wardaddy, gespeeld door Brad Pitt. In het begin van de film verliezen ze een van hun crewleden. De jonge Norman Ellison heeft geen enkele gevechtservaring en wordt aangesteld als nieuw crewlid van de tank. Norman Ellison wordt gespeeld door Logan Lerman. Hij is pas 22 maar heeft al flink wat films op zijn palmares. Zo was hij te zien als Percy Jackson en zagen we hem in The Perks of Being a Wallflower. Toch zegt hij dat het moeilijk is om te rollen voor mensen van zijn leeftijd.

Logan Lerman (LL): 'Als je jong bent maak je films voor je eigen leeftijdscategorie. Deze films missen vaak diepgang en de rollen komen uit dezelfde gietvorm. Het is altijd hetzelfde. Nu ik ouder wordt, lijkt het wel iets beter te worden. Maar rollen als in Fury zijn zeldzaam. Het afgelopen jaar heb ik niet gewerkt, het aanbod was zo zwak. '

BiosAgenda: Waarom wilde je dan deze film wel maken?

LL: 'Het leek me een complex personage, een echte uitdaging. Tijdens het lezen van het script voelde dat ik deze film moest doen. Ik heb David Ayer dan ook echt moeten overhalen om mij te casten. Ik vertelde hem dat ik de komende vijf maanden aan niets anders wilde werken dan aan deze film. David Ayer staat er om bekend dat hij lastig is om mee te werken maar ik wilde dat juist. Ik heb op sets gestaan waar ik niet geregisseerd werd. David is goed met acteurs. Het is niet zozeer plezierig maar hij haalt interessante kanten uit acteurs.'

David Ayer (DA): 'Mijn baan is om de acteurs emotionele brandstof te geven. De acteurs geven dan detail en leven aan hun karakter. Ik kan daarop ja of nee zeggen. Soms hebben ze geniale momenten. Als regisseur moet je leiden en inspireren. Voor de rest moet je vertrouwen op je getalenteerde mensen.'

BiosAgenda: Hadden de acteurs dan wel vrijheid om te improviseren?

DA: 'De aard van deze film zit hem in hele precieze productie: de cameraplaatsing, de manier waarop de shots zijn ontworpen. Maar er zitten wel wat improvisaties in de film. De zin ideals are peaceful, history is violent was een improvisatie van Brad. Op dat moment zei ik, 'wat doe je?'. Maar het is een mooie toevoeging want het helpt de film aan een referentiekader. Nogmaals: je moet vertrouwen op de mensen met wie je werkt.'

BiosAgenda: Brad Pitt speelt in deze Wardaddy, de leider van de groep. Was hij ook de daddy op de set?

DA: 'Ja, hij was de leider op de set. Hij heeft meer films gemaakt dan de andere mannen. Interessant was dt hij een klein beetje afstand hield ten opzichte van de andere acteurs. Zo van: 'ik zal de volwassen zijn hier, de verantwoordelijke'. Dat doet zijn personage in de film namelijk ook. Het is mooi om te werken met een toegewijde acteur zonder nonsens, geen entourage, geen beveiliging. Het is gewoon Brad en hij is daar om te werken. '

BiosAgenda: Logan, hoe ervoer jij dit?

LL: 'Ik werd behandeld als een gelijke. We steunden op elkaar tijdens de moeilijkheden van het schieten van deze film. Maar tegelijkertijd werd ik behandeld als de nieuwkomer net als in de film. We behielden altijd onze rangen.'

BiosAgenda: Wat is Norman voor iemand?

LL: 'Norman is eigenlijk de enige in de film die een transformatie ondergaat. Het was moeilijk om dat uit te stippelen. De andere acteurs hadden die stress niet. Een scene kan fantastisch aanvoelen maar je moet het grote geheel blijven zien. Past het in de tijdlijn van het personage?'

BiosAgenda: Dat klinkt extra lastig omdat de film zich afspeelt binnen 24 uur.

LL: 'Ja precies, het was heel moeilijk om uit te zoeken.'

BiosAgenda: Jullie hebben ook gesproken met veteranen van de Tweede Wereldoorlog?

LL: 'Ja klopt. We spraken met veteranen en huidige soldaten. Dan zie je ook het contrast tussen het moderne leger en hoe het er destijds aan toeging. Het was heel anders. Ik denk dat voornamelijk aan de communicatie ligt. Je had meer vrijheid om te doen wat je wilde. We spraken ook met militaire adviseurs met de historische kennis. We konden ons onderdompelen in die tijdperiode. We leerden alles over de tank, onze taken, onze checklists, waar je je tassen laat, hoe je de loop van de tank vervangt als hij te heet wordt. We leerden het verschil tussen sporen van Amerikaanse en Duitse tanks. '

DA: 'Ik probeerde om hen zoveel mogelijk informatie over de oorlog te geven: boeken, filmbeelden uit die tijd en documentaires. Aan het einde kregen ze nog een bootcamp waarbij ze echt een eenheid werden.'

LL: 'Bootcamp was het moment waarop we een familie werden. Het is een manier om mensen dichter tot elkaar te brengen. Ze lieten ons nauwelijks slapen en putten ons fysiek uit. We moesten rennen, vechten en de hele dag met ons geweer rondlopen. Daar bovenop kregen we nog onmogelijke taken.'

BiosAgenda: Heb je daar een goed voorbeeld van?

LL: 'De opdracht die het meest is bijgebleven was een opdracht met twee tonnen van 50 kilo per stuk. We kregen vijf minuten om met behulp van twee fietsen en een stuk touw de tonnen 100 meter te verplaatsen zonder dat de tonnen de grond mochten raken. De bedoeling van zo'n opdracht is dat je faalt. Je wordt gefrustreerd en da moet je nog een stuk gaan rennen. Je moet dan op elkaar steunen.'

DA: 'Uiteindelijk is het een verhaal over mensen. Je kan echte tanks en echte uniformen hebben maar het belangrijkst vind ik de psychologische accuraatheid. Daarom hebben de acteurs lang gewerkt om hun personages te ontwikkelen. Om de mindset van een oorlog te begrijpen. Wat is eindelijk op het scherm ziet is hun trauma en angst. De performance van de acteurs is voor mij belangrijker dan al het andere.'

BiosAgenda: Wat maakt deze film anders dan andere films over de Tweede Wereldoorlog?

DA: 'Dit verhaal is nog niet verteld. Het is op een bepaalde manier nobel om te vechten en te sterven in de meest anonieme plek op de kaart. Op een gegeven moment gaat de tank stuk en de mannen besluiten te blijven en te vechten. Daar zijn in het echt veel voorbeelden van: van mannen die hun leven riskeerden terwijl ze ook weg hadden kunnen rennen. En thank god hebben ze dat gedaan. De mannen van die generatie waren meer traditionele mannen.'

Fury is vanaf 23 oktober te zien in de bioscoop