Toscaanse Bruiloft: 'elk personage komt tot leven'

Johan Nijenhuis over het maken van Toscaanse Bruiloft

Aanstaande donderdag komt Toscaanse bruiloft uit, de nieuwe film van Johan Nijenhuis met onder andere Jan Kooijman en Sophie van Oers.

27-1-2014 Door: Bioscoopagenda

Simone Kleinsma, Ernst Daniël Smid en Sophie van Oers in Toscaanse Bruiloft, (c) A-Film Distribution

BiosAgenda sprak met Johan Nijenhuis over zijn nieuwste film Toscaanse Bruiloft. De Nederlandse romkom gaat over Sanne, zij runt samen met haar vader en stiefmoeder Casa Matrimonio, een luxe vrijstaand landhuis in het zonovergoten Italië waar mensen hun droombruiloft kunnen vieren. Voor sommigen is het landgoed echter bekend terrein en zij komen er wel heel graag.

BiosAgenda: Waarom hebben jouw films altijd een grote cast?

Johan Nijenhuis: Ik popel er soms naar om met een kleinere cast te werken. Dat heb ik gedaan bij de films "Bennie Stout: de grote film van Sinterklaas" en Foeksia de miniheks. Ik vond het lekker om me op één hoofdrol te concentreren. Maar bij films als Toscaanse Bruiloft vind ik het lekker om met een grote cast te werken. Ik heb afleveringen van de tv-serie Goede Tijden, Slechte Tijden geregisseerd. Ik heb dus een tijdje veertien personages op elkaar laten reageren. Het is een spel dat ik redelijk goed beheers.

Dit soort films komen nou eenmaal op jouw pad?

Dat roep ik misschien op omdat ik daarmee aan de slag ga. Ik vind het ook leuk als ik eenmaal aan een film begin. Elk personage komt tot leven. Joy Wielkens (Lot) en Medi Broekman (Marjolein) waren aanvankelijk niets meer dan bruidsmeisjes maar ik vond het zonde om daar niets mee te doen. Ik heb besloten om ze samen te laten eindigen. Ik vind het leuk om te laten zien dat daar ook een levende verhaallijn in zit. Je begint met een weddingplanner en een echtscheidingsadvocaat en voor je het weet heb je twaalf volwaardige personages.

Liepen jullie tegen problemen aan tijdens het filmen in Italië?

Nee, in onze ogen is Italië een maffialand maar het tegendeel is waar. Italië is een land vol regels, meer regels dan in Nederland. Bijvoorbeeld als je een baby in de film wilt hebben moet je dat twee maanden van tevoren aanvragen, het kindje mag maximaal een uur op de set zijn en er moet een dokter aanwezig zijn. Dat zijn strenge regels en die zijn misschien wel terecht want er zijn heel veel gekken op de wereld. Er zijn meer arbeidsregels waar je je aan moet houden dan in Nederland maar dat leverde geen problemen op.

Deze film kwam in het nieuws omdat er na een testscreening een scene was gewijzigd. Maak je altijd gebruik van testscreenings?

Niet alle filmmakers doen testscreenings maar ik doe dat wel. Ik vind dat heel prettig. Na twee maanden monteren weet je niet meer wat grappig is en wat niet. Je denkt dat je het weet, maar je wilt in een volle zaal zien waar om gelachen wordt. Bij een zin die jij grappig vind wordt niet op gelachen en bij een stukje die ik wat minder grappig vind gaat de zaal plat. Daar maak ik dan aantekeningen van. Wanneer er wordt gelachen kan ook per testscreening verschillen. Testscreenings zijn ontzettend leerzaam. Om weer terug naar het artikel te gaan, na afloop van een screening sprak ik met een groep vrouwen die de vrijscène gek vonden. Sanne ThisSophie van Oers"), neemt het initiatief maar dat klopt niet bij haar voorzichtige karakter. Bovendien neemt ze daarna het besluit dat ze niet verder wil gaan". We hadden deze scène ook zó gedraaid dat Jeroen (Jan Kooijman) het initiatief nam. We zijn terug de montagekamer in gegaan en we hebben het zo weten te monteren dat Jeroen het initiatief nam.

Tijdens je vorige interview met BiosAgenda op Ibiza zei je dat je met een oorlogsfilm bezig was. Ben je daar nog steeds mee bezig?

Ik ben daar nog mee bezig, het is geen makkelijk script om goed te krijgen. Het is gebaseerd op de roman 'Oorlog zonder vrienden' en het gaat over een jongen die opgroeit in een NSB-gezin.

En je bent ook bezig met een kinderfilm?

Dat klopt. De film gaat Apenstreken heten. Alle personen op het leesplankje, zoals Wim en Mies, komen bij elkaar in de film. Het leesplankje was de eerste lesmethode om te leren lezen in Nederland en dat komt terug in de film. Het verhaal speelt zich af in 1899, een jaar voordat de leerplicht in Nederland werd ingevoerd. De hoofdpersoon heet Wim en hij wil graag naar school.

Toscaanse Bruiloft is een soort van vervolg op Verliefd op Ibiza. Komt er een derde film?

Daar hebben we het wel over gehad. We hebben al ideeën uitgewisseld maar ik vond ze niet sterk genoeg. Je kan pas een film maken als er echt een goed idee is. Een film kan je niet forceren.

Siska Pater