TheReview - Real Steel

Als filmjournalist kom je nog eens ergens. Je krijgt films te zien die je als bezoeker misschien niet zo snel zou kiezen. Zo bevond ik mij laatst bij de persvoorstelling van Real Steel, een film waar ik op een of andere manier nog helemaal niks van afwist. Dat is eigenlijk wel prettig: je kunt onbevooroordeeld naar een film kijken.

1-11-2011 Door: Bioscoopagenda

Hugh Jackman doet een robot voor hoe je moet boksen.

Real Steel opent met een shot van Charlie (Hugh Jackman) die met een vrachtwagen over een landweggetje rijdt met op de achtergrond een soort On The Road Again muziekje. De toon is gezet: een roadmovie over truckers en de eenzaamheid op de weg.

Tot op er op een gegeven blijkt dat Charlie een reusachtige Transformer achtige robot bij zich heeft die hij wilt laten vechten tegen een stier op een rodeo. Vervolgens zien we een scene waarbij de robot als een bokser tegen een stier tegen de grond slaat. Zag ik nou net een robot een stier slaan?

Voordat je naar je dichtstbijzijnde dierenrechten organisatie stapt: de stier wint.

Nog een scene later: Hugh Jackman wil er tussenuit glippen als hij wordt tegen gehouden door twee mannen die hem vertellen dat zijn ex-vriendin overleden is. Hij moet naar de rechtbank om de voogdij van zijn 11-jarige zoontje over te dragen aan zijn ex-schoonzus.

Volgen we het nog? Roadmovie, robot vecht tegen stier, voogdijzaak.



Charlie is niet in zijn zoon geïnteresseerd maar het plot dicteert dat ze toch een zomer lang met elkaar moeten optrekken.
De zoon van Max blijkt een groot fan te zijn van robotboksen want dat doen ze in de toekomst. Want het is dus in de toekomst. De rest van de film is het plot van Rocky of the Karate Kid of iets dergelijks. Underdog doet mee aan bokstoernooi en komt heel ver en wint misschien wel.

Real Steel is een film die op meerdere gedachten hinkt maar uiteindelijk uitdraait op vechtende robots die worden bestuurd door mensen. Als je dat aanspreekt dan ga je veel plezier beleven. Als je dat aanspreekt dan wens ik je veel plezier.

Quirijn Foeken