Interview met Manu Riche

'Ik ben uitgekomen waar ik begonnen ben'

De film Problemski Hotel is vanaf vandaag landelijk in premiere gegaan en is ook te zien op het IFFR. Wij spraken met regisseur Manu Riche over zijn fictiedebuut.

28-1-2016 Door: Quirijn Foeken

Set photos from 'Problemski Hotel', directed by Manu Riché., Bruno Stevens

De film is gebaseerd op het boek van Dimitri Verhulst die eerder De Helaasheid der dingen schreef. De film speelt zich af in een asielzoekerscentrum. Hier ontmoeten Bipul en Lidia elkaar en worden verliefd. Bipul wil in Brussel blijven maar Lidia zou liever doorreizen richting Londen. Verder probeert Bipul de andere bewoners zo veel mogelijk bij te staan.

BiosAgenda.nl: Na vele documentaires is dit uw eerste fictiefilm. Hoe is dat zo gelopen?

Eigenlijk ben ik nu uitgekomen waar ik begonnen ben. Ik ben begonnen bij een documentaireprogramma. De eigenschap daarvan was dat heel observerend was. De camera begaf zich in een situatie maar er werd geen commentaar gegeven. Die manier van kijken, die afstandelijke droge manier, is voor mij nog altijd dé manier om films te maken.

BiosAgenda.nl: Maar hoe kwam u bij Problemski Hotel uit?

Ik vond dat het boek van Dimitri de juiste documentaire-achtige feel om juist een fictiefilm van te maken. Het boek is heel documentair, heel reality driven.

BiosAgenda.nl: In de film blijft de camera ook enigszins op afstand.

Ik neem ook geen standpunt in deze film. Ik laat de dingen gebeuren. Er is geen leidend principe naast het personage van Bipul. Bipul is de observator, de verzamelaar, de dispatcher maar tegelijkertijd is hij ook niets: hij weet niet waar hij vandaan komt.

BiosAgenda.nl: Dat is een wezenlijk verschil met het boek: daar weten we wel waar Bipul vandaan komt.

Dat hebben we inderdaad veranderd. Het gaf mij meer mogelijkheden want ik wilde niet zitten met een identiteit van het personage. Dat zijn manier van kijken wordt beïnvloed door wie hij is. Omdat we niet weten wie hij is laat het ons heel vrij om te kijken naar de anderen.

BiosAgenda.nl: Maar het is ook weer geen blanco personage.

Natuurlijk maar hij neemt geen positie ten opzichte van de ander. Als er al souvenirs uit zijn verleden zijn dan zijn het die vioolduo's van Bartok die hij hoort, of de woorden van T.S. Elliot. Maar zegt hij die of zijn die daar gewoon?

BiosAgenda.nl: Wordt u vaak gevraagd om uw mening te spuien over de huidige vluchtelingencrisis?

Ja tot vervelends toe. Ik heb de film drie à vier jaar geleden gemaakt. En ik heb hem gemaakt om dat ik het boek zo goed vond, niet om een antwoord te geven op de vluchtelingenproblematiek die zou ontluiken. De manier waarop Verhulst het beschreef vond ik de juiste om het verhaal te vertellen. Ik probeer me zo ver mogelijk te houden van de actuele politieke situatie. Ik probeer een film te maken.

BiosAgenda.nl: Maar dat neemt toch niet weg dat de film een bijdrage zou kunnen leveren aan de discussie?

Ik denk het wel ja. Ik hoop dat het publiek een gelaagdheid vindt dat hun ze hun vooroordelen anders kunnen inschatten. Maar is dat niet bij elke film zo? Elke film moet een bevraging zijn van kijkgedrag. Ik geloof heel erg dat films gaan over hoe je de andere kant van de realiteit zien. In mijn documentaires was ik ook op zoek naar het doorbreken van een manier van kijken. Ik kan het niet anders verwoorden. Ik hoop dat ik meer vragen stel in de film dan antwoorden biedt.