'The Siege' is een rare film. 'The Siege' is eigenlijk een
net-niet film, waarin distrubuteur Warner (overigens NIET de distributeur
van 'The Siege'!) het laatste jaar lijkt te gros sieren ('Fallen', 'Mad
City', 'Butcher Boy'): films met een intrigerend gegeven, die gewoon net
niet op de juiste manier worden uitgewerkt waardoor de films in de tweede
helft toch genadeloos instorten. En dat is jammer, want goede intrigeren de
films zijn een schaars goed.
De trailer van de film verkoopt 'The Siege' ook als een span nende
aktiethriller, het nieuwste stervehikel van Denzel Was hington en Bruce
Willis. Commercieel gezien is het begrijpe lijk, want aktiethrillers scoren
aan de boxoffice beter dan drama's en Bruce Willis verkoopt nou eenmaal
goed. Toch dekt de term 'politiek aktiedrama' die de persmap de film geeft
de lading veel beter- juist dat element, het 'politieke drama' maakt de film
ook zo fascinerend.
Denzel speelt FBI-baas Anthony Hubbard, die in New York te maken krijgt met
een genadeloze reeks Arabische terroristische aanslagen. Het hek is echt van
de dam, en de FBI vangt keer op keer bot bij het zoeken naar de daders.
Zelfs als daders ge vonden worden, blijkt dat voor de rest van de
terroristen juist een stimulans zijn om door te gaan met hun akties. De
zoektocht richt zich dan ook op Het Grote Brein achter de aan slagen, die
keer op keer maar de dans weet te ontspringen. Als noodgreep kondigt de
president de noodtoestand af: het leger (o.l.v. generaal Bruce!!- hoe kan
die man rechtop lopen met al die insignes op z'n borstkas??) neemt bezit van
de stad en keert de stad op hardhandige wijze binnenstebuiten om het brein
achter de terroristische akties te ontmaskeren. De gehele stad wordt afgezet
en alle Arabisch-ogende mannen tussen de 20 en de 40 worden in
concentratiekamp-achtige barakken gestopt.
Een fascinerend gegeven, absoluut: hoe ver mag je gaan om terrorisme te
bestrijden? Mag het ten koste gaan van de vrij heid van burgers? En
natuurlijk (Amerika!): in hoeverre sch endt je op deze manier de elementaire
burgerrecht waarop de VS gebouwd en grootgebracht is?
Toch blijf je na de film met een schaar unheimisch gevoel zitten. Het
concept is origineel, maar wat wordt er nu uitein delijk mee gedaan? Weinig,
bar weinig. Het dient meer als intrigerende kapstok voor een hoop
poeha-vertoon van de Ameri kaanse strijdkrachtenm, een hoop sentimenteel
gereutel en tuurlijk, twee grote sterren die af en toe angstvallig respek
tievelijk koelbloedig de camera in mogen kijken. De aktiesce nes die in de
film zitten, daar valt weinig op aan te merken, maar het zijn er zo weinig
voor een aktiethriller! Het thril lerelement is ook al niet uit de verf
gekomen; wie een beetje verstand van films heeft, kan al na half uurtje
deduceren waar het grote brein van de terroristen gezocht moet worden.
Het fascinerendste aspect van de film, het gegeven op zich, verzandt na een
sterke start ook in het gebruikelijke Ameri kaanse geneuzel over
burgerrechten, de grootsheid van de Amerikaanse grondwet en de rechtvaardige
inborst van de modale staatsburger. Nergens weet de film te verrassen- het
gegeven wordt de kijker voorgelegd, waarna schrijver en regisseur Edward
Zwick het hele concept maarin de hoek gegooid lijkt te hebben en iets
gedacht heeft van 'what the hek, laat de toe schouwers verder zelf maar na
gaan denken!'. Prima idee, tuur lijk, maar voor een film die als enige
rechtvaardiging het originele gegeven heeft, is zo'n aanpak dodelijk.
Het laatste halfuur wordt gewoon een modale herhalingsoefening afgewerkt: de
held wint, de bad guy gaat dood, het goede over wint, het kwade wordt
gestraft, en iedereen kan gewoon opge lucht weer naar huis toegaan. Het
publiek heeft zijn portie explosies en sterren weer gehad en zal wel
verzadigd zijn! Tja, het zal allemaal wel. De film deed het in Amerika niet
uitzonderlijk goed, maar kwam wel uit de kosten, dus wie zal zich er druk
over maken? Het is een leuk tussendoortje, met een spannend gegeven, maar
ieder mens dat Bruce Willis al in de eerste minuut met zijn grote grijns in
beeld ziet komen, had inderdaad toch beter moeten weten en niet meer moeten
ver wachten dan dat. | 
