compleet & ongebonden sinds 1995
WEEK 47 21-11 t/m 27-11
MENU
Recensies van The Four Feathers
Geen kritische visie, geen koloniaal epos.
Ergens tussen kolonialisme en post-kolonialisme is The Four Feathers de weg kwijtgeraakt.
Belangrijker lijkt het dat Masons verhaal te gedateerd is om door welke regie dan ook gered te kunnen worden. Wanneer Harry in Soedan arriveert en kort daarop in de woestijn ligt uit te drogen, ontfermt een strijder zich over hem. Een nobele wilde, die geen ander doel heeft dan de beschermengel en dienaar van de blanke held te zijn. Van zo'n reusachtig koloniaal cliché valt echt niets meer te maken.
The four feathers
Met twee niet geheel overtuigende Amerikanen en een Australiër in de Britse hoofdrollen, en de Afrikaan Djimon Hounsou als deus ex machina, rammelt The four feathers aan alle kanten. Mooie plaatjes bevat de film in overvloed, en de actiescènes in de woestijn zijn imposant, maar net als bij de recente Dumas-verfilming is de hedendaagse meerwaarde dermate gering dat de kwalificatie overbodig zich opdringt.
