"Beangstigend goed!!" Gezien in: Kinepolis Antwerpen, Antwerpen d.d. 10-5-2005 Allereerst, Silent Hill is een geweldig goede film, maar niet geschikt voor het doorsnee bioscoop publiek. Bezoekers die op zoek zijn naar de standaard kermis attractie (cliche horror verhaal met veel schrikmomenten) komen van de koude kermis thuis! Behoor jij niet tot dit publiek, laat je dan ook niet afschrikken door de vorige reactie (chris17 ofzo)!
Wat maakt Silent Hill een goede film? Deze film is vooral voor het intelligente kijker; er wordt ook verwacht dat je nadenkt, want niets in deze film wordt in hapklare brokken voorgeschoteld.
In het kort, Silent Hill is de naam van een verlaten stad waarin een boel niet pluis is. Het manifesteerd een stukje hel op aarde voor diegene die erin wordt opgeslokt. Eigenlijk is silent hill het Orpheus verhaal gestoken in een modern jasje, waarin het hoofdpersonage Rose Dasilva (sterke rol Radha Mitchell)letterlijk tot in de onderwereld moet afdalen om haar dochter sharon terug te winnen! De film is Dante's Inferno 'meets' Alice in Wonderland met de visulele pracht die zo uit een Francis Bacon schilderij lijkt te zijn weggelopen. Het interessante is dat je je al snel gaat verplaatsen in de alledaagse Rose die geconfonteerd wordt met (op zn zachtst uitgedrukt) niet alledaagse tafarelen in het desolate Silent Hill. Precies, dit keer geen 'spierballenheld' die kortemette maakt met alles wat in de weg staat! Nee, Rose is van vlees en bloed en is enkel bewapend met twee benen om heel hard te vluchten en een stem om haar longen keihard mee uit het lijf te schreeuwen! Oh ja, en soms een aansteker of zaklamp zodat ze in ieder geval kan zien wat voor misselijkmakende mosters en gedrochten er nu weer voor haar neus staan. Dit alles maakt het gevoel van onbehagen alleen maar realistischer. In haar zoektocht wordt ze bijgestaan door motoragente Cybil (een al even zo sterke rol van Laurie Holden) die, hoewel anders doet vermoeden, evenzo kwetsbaar blijkt. Uiteindelijk komt Rose voor een belangrijke tweesprong waarin ze alleen maar kan kiezen tussen slecht en slechter. Dit heeft natuurlijk de nodige consequensies wat zich weer uitbetaald in het naar mijn mening geweldig plot die op diverse manieren te intepreteren valt! Silent Hill haalt interessante thema's naar boven zoals: Wraak, geloof, onrecht, waanzin, wanhoop, 'motherhood', 'faust' maar vooral 'vechten tegen de bierkaai'
Opnieuw moet er een mysterie worden ontrafelt waarin de losse puzzelstukjes in mekaar vallen naarmate het einde van de film nadert. Maar in tegenstelling tot het gros van de films gebeurt dit niet met non-stop horror of actie. Sterker nog de (echte) horrormomenten zijn bijna op 1 hand te tellen, maar dan heb je ook echt wat, want in die scenes word je bijna letterlijk de bioscoop uitgeblazen van angst en kabaal! Kwa cinematography, sound en special effects verdient Silent Hill daarom alleen al een oscar nominatie. Het restant van de film bestaat veelal uit dialoog, mysterie en zelfs momenten van pure emotie. Vooral dat laatste is natuurlijk verrassend. Een aantal scenes grijpen je echt bij de keel omdat je zo begaan bent met het lot van het betreffende personage! Ook is er voor de oplettende kijker de nodige dosis (voornamelijk bijbelse)symoboliek aanwezig. Toch zit je op geen enkel moment rustig onderuitgezakt in je bioscoopstoel. Want wees gewaarschuwd, Silent Hill sleurt je mee in en driedementionele nachtmerrie met een constant beklemmende en ongemakkelijke atmosfeer!
De film is ook niet voor bedoeld voor de tedere zieltjes onder ons. Hoewel Silent Hill beter als thriller dan als horror betiteld zou kunnen worden, beschikt het over de nodige dosis 'Gore' waarin alles is zoals het lijkt! Een tweetal scenes neigen zelfs naar totale ziekelijkheid, dit is bv in de VS al op de nodige weerstand gestuit. Silent Hill is ook geen 'feel good' movie. De film portretteerd een neerslachtige en depressieve sfeer vol melancholiek (op een goede manier dan) waarin je op geen enkel moment het gevoel krijgt dat er voor de hoofdpersoon(en) maar enige vorm van eer te behalen valt. Dit is misschien wel de grootste kracht van de film!
Dat Silent Hill ook mindere punten kent moet worden vermeld. De verhaallijn is soms moeilijk te volgen en zit op momenten onlogisch in mekaar. Dit vereist 100% oplettendheid anders ben je in 1 klap 'verdwaald' en kun je helemaal opnieuw beginnen. Ook het dialoog mag soms met een korreltje zout genomen worden en het acteerwerk van 'dochter' sharon (hoewel ze dit later ruimschoots goed maakt) laat vooral in het begin te wensen over.
Silent Hill is al met al een unieke ervaring omdat Christoph Gans (Brotherhood of the Wolf) met deze film een andere weg inslaat dan de standaard 'hollywood' producties.
Nee, Silent Hill is geen Hack & Slash, geen Zombie film of psychopaat die een groepje domme tieners een voor een afmaakt! En nee, Silent Hill is zeker niet voor iedereen. Vond ik hem goed......? Nee, ik vond hem fantastisch!!!!
Maar de overige 90% die zich verzoenen met de verplichte kost verwijs ik graag door naar Final Destination 3! | 
