Gezien in: Cinecitta, Tilburg d.d. 18-2-1997 Ultra-moderne verfilming van het verhaal van Shakespeare. De
teksten zijn origineel in dichtvorm, maar op zijn Amerikaans uitgesproken.
De film is in Mexico opgenomen, in Australie ontwikkeld, in Canada
gemonteerd en gespeeld door Amerikaanse acteurs. Een internationale, maar
Angelsaksische coproduktie dus. Het verhaal is bekend. Jongen en meisje
worden verliefd, maar behoren tot rivaliserende families. Beiden verkiezen
de dood. De Shakespeare-dialogen zijn letterlijk gebruikt, maar om het
verhaal snelheid te geven wisselen de beelden elkaar zeer snel op. Er
ontstaat een geweldige ambiguiteit tussen dialoog en beeld. In het begin is
het uitermate vermoeiend om daarnaar te kijken. Beeld en spraak zijn immers
absoluut niet met elkaar in overeenstemming. De teksten zijn moeilijk te
verstaan, omdat je feitelijk een taal hoort die niet bestaat. Oerengelse
teksten worden op zijn Amerikaans uitgesproken. Zwak punt is dat de film
overduidelijk is nagesynchroniseerd. De mondbewegingen kloppen soms niet,
maar dat is alleen te zien als je het Engels perfect beheerst. Meisjes
zullen zeker vallen op de hoofdrolspeler die veel weg heeft van River
Phoenix. Zijn naam - een Mexicaanse - weet ik niet meer. Het meisje lijkt op
Kim van Kooten en is volgens mij een natuurtalent. De film is alleen
geschikt voor cinefielen en zal het grote publiek zeker niet aanspreken.
Daarvoor zijn de teksten te moeilijk en te gekunsteld. De montage is mijns
inziens veel te snel. De entourage, een Amerikaans uitziende
onderwereldstad, is buitengewoon boeiend. Als ik een cijfer zou moeten
geven, dan zou ik een 6,5 op zijn plaats vinden. Aardig, maar ook niet meer
dan dat. Haalt het bij lange na niet bij andere Romeo en Julia verhalen
zoals WestSide Story of zoiets. | 
