"Bruce Willis redt nogmaals de wereld" Gezien in: Pathé Schouwburgplein, Rotterdam d.d. 28-1-1998 Het is denkbaar dat de wereld vergaat zonder dat we Bruce Willis
in de buurt hebben om ons te redden. Ook is het in de praktijk
onwaarschijnlijk maar in theorie voorstelbaar dat na het vernemen van het
slechte nieuws er geen massale paniek uitbreekt, maar dat zich een gevoel
van berusting van de bevolking meester maakt. Dat is waar de Canadese film
Last Night over gaat. Het is 31 december 1997, 18.00 uur. Nog zes uur te
gaan en dan maken we een heel bijzondere jaarwisseling mee. Precies om
middernacht zal de wereld vergaan. Waardoor, dat laat de maker in het midden
dus zelfs Bruce zou weinig kunnen uitrichten.
Met dit absurde uitgangspunt laat regisseur en hoofdrolspeler Don McKellar
ons de laatste avond zien uit het leven van onder meer Patrick (McKellar),
zijn vriend Craig (Callum Keith Rennie), Sandra (Sandra Oh) en haar man
Duncan (cultregisseur David Cronenberg). In een akelig leeg Toronto wil
Patrick op zijn laatste levensavond alleen zijn, thuis, zonder gezeur aan
z'n kop. Maar dat is hem niet gegund. Sandra's auto is door vandalen onklaar
gemaakt en ze moet naar de andere kant van de stad, omdat ze om middernacht
samen met haar Duncan zelfmoord gaat plegen. Het toeval drijft haar in
Patrick's armen en de hele film door stellen ze bij gebrek aan openbaar
vervoer pogingen in het werk om voor haar een auto te stelen of te lenen. In
dat kader komen ze ook bij Patrick's vriend Craig op bezoek, die zijn
laatste weken besteed heeft aan het uitvoeren van leuke of maffe dingen waar
hij nooit aan toegekomen was. Duncan intussen belt vanaf zijn werk - het
gasbedrijf - al zijn klanten op om hen te bedanken voor het vertrouwen dat
ze steeds in de firma gesteld hebben.
Dit klinkt niet echt als Armageddon en ik denk ook dat van alle
Armageddon-liefhebbers negentig procent chagrijnig bij Last Night zou
weglopen. Het is dan ook een vreemde film. Er zijn flink wat absurde en
geestige scenes maar die zijn binnen een paar seconden weer voorbij. Echt
bulderen wordt het daardoor niet, meer instemmend grinniken of een korte
lach en dan je aandacht weer bij de les. Op andere momenten valt er niks te
lachen maar is meeleven met de personages het juiste kijkgedrag. Last Night
kortom is een film met gebruiksaanwijzing. Ik vond hem mooi en hoefde geen
enkele keer op mijn horloge te kijken (toch de ultieme vermaakstest). Na
afloop met een dankbaar gevoel de zaal uit (ook een belangrijke maatstaf).
Als hij komt - gegeven de Franse ondertiteling is het waarschijnlijker dat
je naar Parijs moet, en dan goed oppassen dat je Version Originale te zien
krijgt! - moet je er snel heen, want afgaande op de gematigde
publiekswaardering is het geen film die het erg lang zal uithouden. | 
