Body Language

Het is in dit soort doelgroepfilms geen probleem dat alle personages stereotypen zijn en de dialogen bestaan uit teksten als “er komt een moment dat je beseft dat je niet leeft om te dansen, maar danst om te leven”. Maar het wordt wel vervelend als personages onophoudelijk zonder duidelijke aanleiding ruzie krijgen of zich verzoenen, of als verhaallijntjes niet worden afgemaakt of karakters zonder logische uitleg verdwijnen of verschijnen (zoals de in het zwart geklede concurrenten van het Spaanse dansteam). De tienerdoelgroep zal daar vermoedelijk niet al te zwaar aan tillen. Maar het gevoel beklijft toch dat Body Language beter had kunnen zijn als er iets meer tijd en aandacht aan vooral het script was besteed. En dus een groter publiek had kunnen aanspreken.