Recensie mother!

'Jennifer Lawrence is iets te gastvrij in mother!'

Darren Aronofsky is een van de meest getalenteerde filmmakers van Hollywood. Het is dus niet vreemd dat er halsreikend naar zijn nieuwste film mother! werd uitgekeken. Op papier leek het verhaal immers de potentie te hebben om een moderne Rosemary’s Baby te worden. Maar toen de film op de filmfestivals van Venetië en Toronto werd vertoond, werd er door de pers vooral flink gelachen...

13-9-2017 Door: Michelle Iwema

Als de film begint, maken we kennis met een koppel dat in een afgelegen landhuis woont. Zij is een stuk jonger dan hij en kijkt enorm tegen haar man op. Hij is een succesvolle schrijver met writer’s block, die zijn diva-achtige kuren op zijn jonge bruid botviert. Zij lijkt dit te accepteren. In plaats van op haar strepen te staan, reageert ze op alles begripvol.

Dan wordt er op een avond op de deur geklopt en staat Ed Harris op de stoep. Hij beweert op zoek te zijn naar een bed and breakfast. En wat doe je als een vreemde man ‘s nachts met die boodschap op de stoep staat? Uiteraard bied je die dan een slaapplek aan. Zij heeft haar bedenkingen, maar gaat snel beddengoed halen als haar man aangeeft dat hij het wel een goed idee vindt. De volgende dag staat vrouwlief van de vreemdeling op de stoep en trekt zij ook in. Het vormt het begin van een lange stoet mensen.

Jennifer Lawrence in mother!, from Paramount Pictures and Protozoa Pictures., © 2017 Paramount Pictures. All rights reserved.

De eerste twintig minuten bouwt de film een bepaalde spanning op. Het personage van Jennifer Lawrence (dat nooit bij name wordt genoemd) heeft duidelijk wat te verduren met haar man en lijkt ook nog eens last te hebben van hallucinaties. Tel er een paar schrikmomenten bij op en je hebt een goed begin van een horror. Maar vanaf het moment dat er op de deur wordt geklopt en Ed Harris komt logeren, begint het verhaal absurde vormen aan te nemen. De dialogen zijn hierna lachwekkend, de situaties die vervolgens ontstaan lijken eerder op een klucht en de constante focus van de immer bewegende camera op Jennifer Lawrence is vreselijk vermoeiend om naar te kijken. Uiteindelijk neemt het verhaal een nog meer absurde wending en blijken uiteraard allemaal zaken een metafoor te zijn. Maar Aronofsky is tegen de tijd dat dit duidelijk wordt de aandacht van (het merendeel van) zijn publiek al kwijt.

Hoewel veel elementen duidelijk geleend zijn van Roman Polanski’s films als Rosemary's Baby en Repulsion, kan mother! nergens tippen aan de sfeer die deze films hadden. En waar Mia Farrow en Catherine Deneuve toegankelijk waren in hun breekbaarheid, komt dat bij Jennifer Lawrence niet uit de verf. Zij is gewoonweg beter in een rol met een beetje pit, maar is niet geloofwaardig als een gedwee vrouwtje zonder eigen mening. Veel van wat ze meemaakt, moet ze met stil spel vertolken en daar heeft ze duidelijk moeite mee. Tel daarbij op dat haar dialogen vooral herhalend zijn, waarbij ze vooral ‘No’ roept of ‘What are you doing?’ en ineens voelen twee uur een stuk langer dan je vooraf zou kunnen verwachten.

Je kan er wel bewondering voor hebben hoe toegewijd Darren Aronofsky is geweest om met deze film het bizarre op te zoeken en zijn visies rond creativiteit uit te beelden. Maar voor de kijker is het buitengewoon jammer dat mother! op geen enkel gebied de verwachtingen waarmaakt die er rond deze film waren.