Recensie Battle of the Sexes

Stone en Carell nemen het tegen elkaar op

Sportieve biopics stonden hoog op de agenda dit jaar op het Toronto International Film Festival. Borg vs McEnroe opende het festival, BiosAgenda was daar en dit is wat we zagen.

21-11-2017 Door: Michelle Iwema

Emma Stone als 'Billie Jean King' en Steve Carell als 'Bobby Riggs' in BATTLE OF THE SEXES. Foto: Melinda Sue Gordon. © 2016 Twentieth Century Fox Film Corporation All Rights Reserved, Melinda Sue

Op het programma prijkten meerdere sportieve films voorzien van een flinke dosis drama, waaronder Battle of the Sexes.

Deze film gaat over Billie Jean King, een van de grootste tennissters van Amerika uit de jaren zestig en zeventig. Ondanks haar succes raakt ze gefrustreerd door de ongelijke behandeling tussen haar en mannelijke tennissers. Om te rebelleren tegen het oneerlijke keurslijf waarin ze wordt geplaatst, richt ze de Women's Tennis Association op. Hier zit de oude tennisgarde (uiteraard enkel mannen) niet op te wachten, waaronder ex- tenniser Bobby Riggs. Hij daagt Billie Jean King uit om het tegen hem op te nemen in een eenmalige wedstrijd genaamd Battle of the Sexes. Door van haar te winnen, wil hij bewijzen dat mannen betere spelers zijn dan vrouwen.

Hoewel de film grotendeels draait om de aanloop naar de wedstrijd en hoe deze zich ontvouwt, gaat het nog meer om het drama achter de schermen. Zo zien we hoe de getrouwde Billie Jean King worstelt met haar seksualiteit en verliefd raakt op haar kapster. We zien ook hoe Bobby Riggs een probleem heeft met onder meer gokken, waardoor hij zijn eigen huwelijk op het spel zet. Het zijn deze verhaallijnen, die de acteurs de kans geven om hun rollen diepgang te geven.

Emma-Stone-personage

Stone lukt dat aardig. In haar eerste grote rol sinds het winnen van een Oscar voor La La Land, had ik persoonlijk iets meer van haar verwacht. In La La Land speelde ze immers min of meer het typische Emma-Stone-personage dat we al vaker hadden gezien, iets dat ze bijzonder goed en charmant weet te doen. Maar in een rol als deze in The Battle of the Sexes moet ze zich van een andere kant laten zien. Ze is niet slecht als King, maar het is geen rol waarmee ze je als kijker echt weet te raken.

In de grote romance is het Andrea Riseborough in een mooie kleine rol als de kapster, die diepgang geeft aan die relatie. En eigenlijk behoort de film helemaal toe aan Steve Carell, die zich de rol van de extroverte Riggs compleet eigen weet te maken. Juist omdat die zo over de top was qua uitspraken en het opzoeken van de publiciteit zou het snel een typetje kunnen worden. Maar Carell weet ook feilloos de charme van de man weer te geven, waardoor je snapt dat zijn vrouw hem keer op keer vergeeft.

Nominatie voor Carell

Little Miss Sunshine regisseurs Valerie Faris en Jonathan Dayton stonden ook voor deze film weer samen aan het roer en hebben een goede balans weten te vinden in de prent tussen de sportkant en de persoonlijke verhaallijnen. Het midden kakt een beetje in, maar dat wordt weer goed gemaakt met de spannende opbouw naar de grote wedstrijd en de mooi uitgewerkte climax. Een epiloog voorafgaand aan de aftiteling over hoe het afloopt met de personages kan je beter overslaan. Dit is bij zovele films een domper na een mooi einde en daar vormt Battle of the Sexes helaas geen uitzondering op.

Natuurlijk werd de film met veel fanfare in Toronto uitgebracht in de hoop dat het momentum zou opbouwen voor de Oscar-race. De film is helaas niet zo goed als dat de buzz voorafgaand aan de première beloofde, maar een nominatie voor Carell zou wel op zijn plek zijn. Net als in Foxcatcher laat hij weer zien niet alleen komische rollen geweldig neer te kunnen zetten, maar ook diepgang te kunnen geven aan personages in meer serieuze films. Maar voor Stone is het eigenlijk jammer (en verrassend) genoeg een stapje terug sinds ze haar Oscar won.