Parkour-grootheid maakt Amerikaans debuut naast Paul Walker

Parkourgrondlegger David Belle maakt in Brick Mansions zijn Amerikaans Debuut naast de vorig jaar overleden ‘Fast and the Furious’ ster Paul Walker. Biosagenda interviewt Belle over de film, Walker, Parkour en zijn verlegenheid.

7-5-2014 Door: Aldo Paula, vertaling: Ineke de Kort

BiosAgenda ontmoet Parkour-grootheid David Belle in de VIP-lounge van een Amsterdams restaurant. We schudden elkaar de hand en het eerste wat hij daarna doet is zich verontschuldigen en zich afzonderen.

Belle is op promotietoer in de hoofdstad, wat opvallend is want hij is notoir verlegen. Hij schuwt mensenmassa’s en tijdens het interview zal ook blijken dat hij claustrofobisch is (wat ook zijdelings in de film ‘Brick Mansions’ aan bod komt).

De film Brick Mansions is een remake van het succesvolle Franse film Banlieue 13, een film die zich in de naaste toekomst afspeelt waar een probleemwijk een Berlijnse aanpak krijgt: ze wordt volledig afgesloten van de wereld en een lokale drugsbaas (RZA) zwaait daar de scepter. Wanneer een bom in verkeerde handen komt moet een politieman (Paul Walker) samen werken met een gevangene afkomstig uit die wijk (David Belle). Naast David Belle maakt ook de Colombiaanse Française Catalina Denis haar Amerikaanse debuut in deze film.

Het debuut van de twee Fransen is enigszins overschaduwt door de dood van Paul Walker, als we daarover beginnen heeft David Belle daar duidelijk moeite mee. Hij zegt daarover: 'We hadden hier samen moeten zitten. Ik vind het zo triest'.

Hij was zo blij met de samenwerking met Paul Walker. 'Het was een bijzondere ervaring. Het heeft me veel gebracht om met hem te werken. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en hij heeft de weg voor mij gebaand om in andere Amerikaanse films te spelen. Ik had het nodig om met een oprechte acteur te werken, dat heeft me veel geholpen. Hij was heel bescheiden, open en genereus. Hij deed alles om me te helpen.'

BiosAgenda: U speelt deze rol voor de tweede keer. Wat is het verschil tussen de eerste keer als Leïto en de tweede keer nu als Lino?

'Lino is de grote neef van Leïto. Nee, het is hetzelfde personage, alleen in een andere omgeving. Ik was veel jonger bij de andere film, dus dit personage is meer volwassen. Hij neemt de zaken wat serieuzer: als hij zich verbindt aan iemand, laat hij hem niet snel vallen. Hij gaat door tot hij zijn doel heeft bereikt, tot hij zijn vriendin heeft gevonden. En hij steunt zijn nieuwe vriend, zijn volgeling.'

BiosAgenda: In het origineel vertolkte Cyril Raffaelli de rol van captain Damien Tomaso, in deze film neemt Paul Walker deze rol voor zijn rekening. Raffaelli is een echte martial art-expert en dat was goed te zien in Banlieue 13. Wat bracht Paul Walker in bij deze rol?

'Paul was getraind in martial arts, in jiu jitsu. Hij had een docent en hij trainde goed. Hij kende grepen en worpen, maar hij was niet op het niveau van Cyril, die echt gespecialiseerd was in de martial arts. Maar het niveau van Paul was genoeg en hij had veel ervaring met auto's en vuurgevechten. Dat leverde een compleet personage op en dat was zeker genoeg voor de film.'

BiosAgenda: Kunt u vertellen over uw rol in het fenomeen parkour?

'Ik ben begonnen met parkour. Mijn vader heeft me de basistechnieken bijgebracht. Hij heeft die ontwikkeld als soldaat in Vietnam, tijdens de oorlog. Ik heb die basis omgezet naar een stedelijke vorm. Toen zijn er mensen bijgekomen: de mensen van Yamakasi, Sébastien Foucan, et cetera. Die mensen hebben me geholpen de sport te leren doceren en uitbreiden.  We zijn verschillende kanten op gegaan, sommigen in de film: Sébastien Foucan heeft in James Bond gespeeld, ik heb in Banlieue 13 gespeeld. Ieder heeft met zijn talent gewerkt, en gedaan wat hij wilde doen. '

BiosAgenda: U bent nu ouder dan bij uw eerdere films. Worden de parkourfilms ook volwassener?

'Dat klopt, parkour wordt inderdaad rijper, zeker in deze film. Nu ik ouder wordt, praktiseer ik het op een andere manier. In deze film is het economischer, de vorm komt dichter bij de essentie. Het is nu heel realistisch, op wat cinematografische trucjes na. Maar ik kan morgen goed een film maken met andere figuren, als de maker dat wil. Het kan een sciencefictionfilm zijn, of een film met een superheld.'

BiosAgenda: Wat was uw rol bij de stunts van deze film? Hoe choreografeert u zo’n stunt?

'Luc Besson zei dat ik ideeën en scènes uit de eerste film mocht gebruiken, in een iets andere vorm. En ik had zin veel te variëren en een wat andere energie te gebruiken. En ik heb met storyboards gewerkt, met tekeningen van ideeën.'

BiosAgenda: Parkour (free running) is dankzij Luc Besson (Yamakasi en Banlieue 13) waanzinnig populair geworden in Europa. Blijft u op de hoogte van de ontwikkelingen? Hebt u contact met fans?

'Natuurlijk weet ik wat er gebeurt, ik heb de mensen die bezig zijn met parkour om me heen, ik hoef er niet voor op internet te kijken. Ik ben echter behoorlijk op mezelf. Ik vind het leuk fans te ontmoeten, maar liever een-op-een. Ik hou niet van grote menigten en grote toespraken, ook omdat ik claustrofobisch ben. Ik doe dit werk niet voor de schouderklopjes, maar ik doe het uit liefde voor het vak. Voor de komedie, voor het zoeken naar ideeën en choreografieën. Dat is wat me interesseert, en de rest is voor mij wat minder belangrijk.'

Later op de dag zien we dat David Belle de daad bij het woord voegt: hij ontmoet de leden van Parkour Disciplines uit Zoetermeer die een demonstratie verzorgen bij de voor-première van de film 'Brick Mansions'. Ook daar vertelt hij dat hij niet gek is op het spreken in het openbaar, maar dat hij graag met hun eens samen wil trainen. De leden zijn verrukt en bij hun afscheid van Belle eren ze hem met een massa-push-up.

Brick Mansions is vanaf 8 mei te zien in de bioscoop.