Waardering 3.5/5

Necktie Youth recensie

Verveelde Zuid-Afrikaanse jongeren krijgen een stem

Debuterend filmregisseur Sibs Shongwe-La Mer toont een zwartwit beeld van een ontspoorde Zuid-Afrikaanse jeugd. Onze recensie over de ambitieuze en opzienbarende film Necktie Youth.

5-11-2015 Door: Aldo Paula

Necktie Youth recensie

De charismatische twintiger Jabz (Bonko Cosmo Khoza) gaat gebukt onder de dood van een goede vriendin. Vanaf zijn eerste scène lijkt hij op zelfvernietiging uit. Zijn vriend September moet zich keer op keer tot het uiterste inspannen om hem in het gareel te houden. Anderhalf uur later, als de twee vrienden afscheid van elkaar nemen, vrees je als kijker het ergste. Inmiddels weet je als kijker dat je in Johannesburg eerder tegen verveling, feestjes, drugs en ruzies aanloopt dan tegen stabiliteit.

[strong]ZUMA
In de film “Necktie Youth” volgen we een groepje jongeren een jaar na de zelfmoord van één van hun. Ze zijn allen na de afschaffing van de Apartheid geboren en leven in één van de betere wijken van Johannesburg. Het zijn jongeren die door hoopvolle ouders zijn opgevoed en naar gemengde scholen en kinderfeestjes gingen, maar die allen nu tegen een glazen wand aanlopen die president Zuma tussen hen opwerpt.

Terwijl de ouders het hebben over de richtingloze politiek van Zuma, zijn de jongeren zelf ook richtingloos. Plannen voor de toekomst lijkt geen zin te hebben: met tijd en geld te over vullen ze hun tijd met feestjes, drugs, sex en het opzoeken van de grens van het toelaatbare. De film echoot eerdere jongerenfilms als The Breakfast Club (1985), "Less Than Zero" (1987) en Kids (1995). Het lukt debuterend regisseur Sibs Shongwe-Le Mer echter niet om zo’n klassieker af te lerveren maar “Necktie Youth” is desalniettemin een opzienbarende film.

[strong]LANCERING
Het project is begonnen als de korte film “Territorial Pissings” over de jeugd in de geprivilegieerde wijken van Johannesburg. Tegelijkertijd werkte Shongwe-La Mer ook aan een documentaire over zelfmoord en verveling in Zuid-Afrika. Hij bewerkte beide projecten tot een lange speelfilm wat een bijzonder verhaal olpleverde, maar tegelijk ook een wankele film. Als de thematiek ‘verveling’ is wordt het altijd een uitdaging om de spanningsboog gespannen te houden, maar ondanks een parade aan vreemde personages en videograppen zakt de film na 70 minuten in elkaar.

Shongwe-La Mer lijkt er meer op uit te zijn om de verschillende talenten te etaleren dan om een toegankelijke film te maken. Zo valt de prachtige zwartwit fotografie van Chuanne Blofield op, die de zorgvuldige uitgekozen sets voor de film tegelijk tijdloos en spannend maakt.

Hoofdrolspeler Bonko Cosmo Khoza heeft alles om het internationaal te gaan maken. Een succesvolle toekomst is ook weggelegd voor de acteurs in de kleinere bijrollen, zoals de drugdealer Matty in bruidsjapon (Matthew Hall), tot de twee knappe Joodse vriendinnen gespeeld door Ricci-Lee Kalish en Giovanna Winetzki.

Het project is vooral de ontdekking en lancering van Sibs Shongwe-La Mer: hij regisseerde, schreef en monteerde de film; hij heeft ook de belangrijkste bijrol als September. Met zijn voortreffelijke stem, dictie en [em]presence doet hij denken aan die andere meespelende regisseurs in belangrijke bijrollen zoals Spike Lee en Quentin Tarantino.

Necktie Youth laat een ander Zuid-Afrika zien dan het inmiddels klassieke gewelddadige Johannesburg. Shongwe-La Mer is de eerste regisseur die comfortabel om kan springen met mensen van verschillende schakeringen. De jongeren spreken Engels, Zulu, of Afrikaans maar hebben dezelfde interesses als andere Westerse leeftijdgenoten. “Jo’burg” is alleen een slechte plek om jong te zijn. Maar soms ligt het aan de jongeren zelf zegt een vertelstem: "Sometimes kids are fucked up, and there’s nothing you can do for them!" Shongwe-La Mer heeft ze in ieder geval een stem gegeven.