Loving recensie

'Langdradig drama over een belangrijk stukje geschiedenis'

'The course of true love never did run smooth', schreef Shakespeare. Dat ging zeker op voor Richard en Mildred Loving, een koppel dat in de jaren vijftig in Amerika een relatie had. Reden voor de obstakels op hun pad? Enkel hun huidskleur.

22-2-2017 Door: Michelle Iwema

Richard en Mildred zijn jong en verliefd en willen niks liever dan trouwen. Maar helaas zijn het de jaren vijftig in de Amerikaanse staat Virginia. En aangezien Richard blank is en Mildred zwart van huidskleur, mogen ze niet trouwen volgens de wet van die staat. Dus rijdt Richard op een dag met Mildred naar Washington, waar interraciale huwelijken wel zijn toegestaan. Maar lang kunnen ze niet genieten van de wittebroodsweken. Bij thuiskomst in Virginia meldt iemand aan de autoriteiten dat de twee getrouwd zijn. Ze worden opgepakt en krijgen een keuze: of Richard moet een jaar de gevangenis in, of de twee moeten de staat verlaten en 25 jaar wegblijven.

Daar begint eigenlijk het verhaal. Jarenlang leven ze in ballingschap buiten Virginia en accepteren ze hun lot. Maar dan raakt Mildred geïnspireerd door de nieuwe beweging voor gelijke rechten van Dr. Martin Luther King jr. Ze schrijft een brief aan Robert Kennedy, de procureur-generaal en broer van de president waarin ze haar situatie uitlegt. Naar aanleiding daarvan nemen een aantal mensenrechtenadvocaten contact op met de familie Loving. Zij zien hierin de perfecte zaak om de bestaande wetten voor eens en altijd aan te pakken en zo geschiedenis te schrijven.

Ruth Negga in Loving (c) Universal

Regisseur Jeff Nichols heeft er duidelijk voor gekozen om zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven en het verhaal met respect te verfilmen. Omdat de Lovings mensen waren van weinig woorden, concentreert Nichols zich vooral op de gezichten van zijn acteurs om zo het verhaal te vertellen zonder dat ze hun gevoelens verwoorden. Ruth Negga en Joel Edgerton zijn overtuigend als de twee simpele mensen die eigenlijk tegen wil en dank bekend werden. Daarnaast is natuurlijk vaste Nichols- acteur Michael Shannon weer te zien in een leuke bijrol als de LIFE- fotograaf die bij het echtpaar op bezoek ging.

Maar hoewel de cinematografie prachtig is en de acteurs er helemaal voor gaan, is de film eigenlijk vreemd genoeg nogal saai. De focus ligt de hele film op het koppel en hun relatie. Maar hierdoor mist het spanning, ondanks de grote rechtszaak die zich in de achtergrond afspeelt. Zelfs als ze te horen krijgen wat de uitspraak is, gaat dat gepaard met een ingetogen reactie. Het zal vast zo zijn gegaan maar het resultaat is toch een beetje een anticlimax. En om het helemaal af te maken, krijg je voor de aftiteling nog even wat tekst te zien over hoe het verder ging met het echtpaar Loving. Persoonlijk vind ik een epiloog bijna altijd zwak en afdoen aan de film en dat is hier ook zeker het geval.

Hoewel Nichols hiermee zijn grootste film tot nu toe heeft gemaakt als het gaat om awardbuzz en aandacht, weet het je als kijker niet te pakken zoals zijn eerdere werk. Ook die films waren langzaam qua opbouw maar hadden wel een spanningsboog naast de mooie sfeervolle beelden en goede acteerprestaties. De rol van dit echtpaar was heel belangrijk voor de geschiedenis, maar Loving bewijst dat dit niet altijd betekent dat het stof hoeft te zijn voor een geweldige film.