Het Verlangen recensie

'Verspilling van talent'

Het Verlangen, de nieuwe film van Joram Lürsen, heeft alle ingrediënten om een goede film te zijn: helaas maakt de film het op bijna geen enkel vlak waar.

22-3-2017 Door: Quirijn Foeken

In Het Verlangen runnen broers Marc en Boudewijn (Gijs Naber en Alex Klaasen) een uitgeverij. Omdat niemand meer boeken lijkt te kopen staat hun bedrijf er slecht voor. Ze hebben met het boek Het Verlangen van Herman Schutte een meesterwerk in handen maar Herman is zo'n schuchter figuur dat ze bij voorbaat weten het boek niet te kunnen verkopen. Dan komt Brigitte Hooijmakers (Chantal Janzen) hun uitgeverij binnen: ze komt met een oerslecht manuscript vol spelfouten aanzetten maar de broers beseffen dat ze uitstekend te marketen valt. De broers verzinnen het plan om het boek van Herman onder Brigitte's naam uit te brengen en zo wordt het 800 pagina's tellende boek een grote hit.

Met een uitgangspunt als dit, met een scenarioschrijver als Frank Ketelaar en regie van Joram Lürsen kan het dan eigenlijk niet meer misgaan. Toch gebeurt dit.

De film had een scherpe en leuke satire kunnen zijn over hoe men in de kunst, en zeker de boekenwereld, zich meer en meer moet gaan toeleggen op marketing: zonder een optreden in De Wereld Draait Door wordt je boek niet verkocht. Dat dit gegeven maar een kleine rol speelt in de plot is dan de eerste gemiste kans.

Het Verlangen recensie

De tweede gemiste kans is dat de personages geen enkele ontwikkeling of diepgang kennen. Brigitte Hooijmakers wordt geïntroduceerd als een hoogblonde dombo die zich alleen maar bezig houdt met schoenen. In een goede film zullen we leren dat ze eigenlijk veel meer in haar mars heeft en dat ze slimmer is dan ze lijkt. Maar een dergelijke ontwikkeling blijft uit, net zoals bij de andere personages. Om een schijn van diepgang aan de personages te geven hebben de hoofdpersonages een doodlopend extraatje: Brigitte heeft haar vader nauwelijks gekend, Marc is gescheiden, Boudewijn heeft mysterieuze maagklachten. Wat moeten we met die informatie? Niks.

Tegenover Brigitte, staat Herman Schutte. Een man met een teruggetrokken leven die schijnbaar in staat is om een meesterwerk vol seks en dood neer te pennen. Hoe? Ook dat komen we niet weten. Zijn er dan nog leuke scenes waarbij de verschillen tussen de twee schrijvers zorgen voor grappige momenten waarbij ze uit hun rol vallen? Niet echt.

Het ritme van de montage maakt het dat elke scène niet langer dan vijf seconden mag duren waarna er wordt gesneden naar een volgende scene op weer een nieuwe locatie. We gaan van de uitgeverij, naar een buitenhuis, naar een shot van het boek dat wordt gedrukt, naar een fotoshoot van Brigitte en zo dendert dat de hele film door. Ook hinderlijk is dat elke locatie weer wordt voorzien van een eigen muziekje zodat er zelfs in de filmmuziek geen cohesie valt te bespeuren.

Het is onbegrijpelijk dat er met zo'n goede cast en crew zo'n matige film wordt gemaakt: een verspilling van talent.