compleet & ongebonden sinds 1995
WEEK 47 21-11 t/m 27-11
Film van de week!
MENU
Home > Filmnieuws > Demolition recensie
Filmrecensie
***00
Waardering 3/5

Demolition recensie

'Niet subtiel'

Jake Gyllenhaal is in tranen nadat hij zijn vrouw verliest bij een auto-ongeluk. Alleen zijn het geen echte tranen. Hij oefent het huilen in een spiegel vlak voor de begrafenis.

Delen op facebook
(c) Remain in Light

(c) Remain in Light

We hebben na 25 jaar helaas je hulp nodig!

Dank voor je hulp.

Jake Gyllenhaal speelt Davis Mitchell, een slicke zakenman die werkt in het bedrijf van zijn schoonvader. Na het auto-ongeluk merkt hij dat weinig tot geen emoties heeft over het verlies van zijn vrouw. Heeft hij ooit van haar gehouden? Kende hij haar überhaupt wel?

In het ziekenhuis besluit hij een zakje M&M's uit een automaat te halen maar het zakje blijft steken. Dit feit emotioneert hem wel, en hij schrijft een klachtenbrief naar het bedrijf van de automaten. Hij schrijft een lange brief waarbij Davis zijn volledige verhaal uit de doeken doet. Zijn brief wordt gelezen door Karen (Naomi Watts). Zij wordt geraakt door deze brief en de vele brieven die volgen.

Davis'schoonvader, gespeeld door Chris Cooper, vertelt Davis dat als er iets kapot is, je het uit elkaar moeten halen zodat je kan zien wat er mis is. Vanaf dat moment neemt Davis dit advies letterlijk. Een lekkende koelkast wordt uit de keuken gesloopt en helemaal uit elkaar gehaald. Een piepende deur in de WC's wordt uit elkaar gehaald en alle onderdelen worden uiteen gelegd. Het duurt niet lang of Davis begint zijn kille strakke yuppie-huis van boven tot onder te slopen.

Demolition is niet subtiel met zijn metaforen. Davis zegt het zelfs in een ietwat onnodige voice-over: everything has become a metaphor. Dat hadden we al in de gaten nadat Davis met een bulldozer zijn huis binnen reed.

Ondanks het gebrek aan subtiliteit en de aanwezigheid van meerdere clichés is Demolition wel amusant. Dat komt voornamelijk door de droge humor geleverd door de performance van Jake Gyllenhaal. De langzame ontdooiing van Davis wordt met verve gespeeld. (Mensen die Gyllenhaal echt de sterren van de hemel willen zien spelen moeten Nightcrawler gaan kijken, maar dat terzijde).

Toen ik de film zag liep ik met een glimlach de zaal uit. Maar na enkele weken moet ik toch constateren dat de film niet beklijft. De mooie rol van Gyllenhaal ten spijt, komen de minpunten toch boven drijven. Daarvoor ligt alles er net te dik bovenop.

Blijf in contact!

en abonneer je op onze nieuwsbrief.