Waardering 4.5/5

Clash recensie

'De politiebus als snelkookpan'

De Egyptische revolutie leidde in 2011 weliswaar tot het aftreden van Moebarak maar de onrust bleef. In 2013 vond er de grootste demonstratie ooit plaats. Dit vormt het decor van de film Clash, ook bekend als Eshtebak.

26-10-2016 Door: Quirijn Foeken

Clash recensie

Toen Moebarak werd afgezet kwam president Mohamed Morsi van de Moslimbroederschap aan de macht. Omdat velen vonden dat hij teveel macht naar zich toe had getrokken gingen de Egyptenaren wederom de straat op. De omvang van het protest was enorm: maar liefst 14 miljoen mensen gingen de straat op waarvan tweehonderdduizend in Caïro.

Clash opent met een shot in een politiebus: een gammel gevaarte vol met deuken en krassen. We zullen de volledige 97 minuten van de film in deze bus blijven. Als we de buitenwereld zien kijken we door één van de raampjes of de deur die af en toe open gaat. De eerste keer dat dit gebeurt worden er twee mannen naar binnen gegooid. Het zijn journalisten die verslag doen van de protesten. Ze blijven niet lang alleen. Al snel vult de bus zich met aanhangers van Morsi, aanhangers van het leger, toevallige voorbijgangers, een zwerver, vrouwen met kinderen. Kortom: heel Egypte is vertegenwoordigd in de bus.

Vanaf het eerste moment vertrouwen de verschillende groepen elkaar niet. De twee journalisten lijken door niemand te worden vertrouwd. De Moslimbroeders en hun sympathisanten blijven aan één kant. Wat zich op straat afspeelt gaat hier gewoon door.

Buiten zijn de protesten op zijn hevigst. De politie heeft het druk met het neerhalen van het geweld en laat de gevangenen aan hun lot over. Al snel wordt het snikheet in de bus en levensgevaarlijk. Al het wantrouwen ten spijt, zullen ze er toch samen voor moeten zorgen dat ze het samen overleven. Dat is dan ook de crux van de film: niet subtiel maar het werkt zeer goed. De boodschap wordt versterkt aan het einde van de film waarbij niemand meer weet bij welk kamp de demonstranten buiten horen en het in de bus inmiddels veiliger is dan er buiten.

Clash is niet alleen een film die zijn boodschap goed weet over te brengen. Ook op technisch vlak werkt de film goed. Door de volledige film in de bus te laten afspelen zien we de Egyptische samenleving op zijn allerkleinst en dus het duidelijkst. Ik heb me dan ook vaak afgevraagd hoe ze deze film in hemelsnaam hebben gemaakt. Het sterke acteerwerk, de mooie cameravoering en het donkere maar poëtische einde zorgen voor de rest.

Clash is een kleine, maar belangrijke film die meer zegt over Egypte dan een nieuwsbulletin ooit kan doen.