Waardering 2.5/5

Chez Nous recensie

'Belvaux spaart zijn hoofdpersonage'

Een Franse rechtse politieke partij, geleid door een blonde vrouw, opgericht door haar vader. Waar kennen we dat ook alweer van? Chez Nous draait er geen doekjes om.

19-4-2017 Door: Quirijn Foeken

Met de Franse verkiezingen voor de deur is de release van Chez nous goed uitgekiend: na het zien van de trailer waren er al negatieve reacties vanuit het Front National.

In Chez Nous maken we kennis met Pauline, een verpleegster die werkt in een stad in Noord-Frankrijk. Haar werk maakt haar geliefd en bekend: ondanks dat het werk steeds lastiger schijnt te worden en Pauline ook nog eens twee kinderen moet opvoeden slaat ze zich er door heen.

(c) Cineart

Dan wordt ze door dokter en voormalig Europarlementariër Berthier gevraagd om zich verkiesbaar te stellen als burgemeester voor de partij Agnes Dorgelle, een vrouw met een zeer sterke gelijkenis met Marine Le Pen, een dito opvattingen. Hoewel Pauline zich nooit heeft geïnteresseerd in politiek lijkt ze toch onder de indruk van Agnes en haar boodschap. Pauline accepteert en wordt ingezet in de campagne. Het haar wordt blond geverfd en ze komt pontificaal op de poster. De deelname van Pauline zorgt meteen voor moeilijkheden. Haar communistische vader wil haar niet meer zien, een islamitisch gezin wil niet meer door haar behandeld worden.

Ondertussen lijkt Pauline geen enkele weet van haar verkiezingsprogramma te hebben. Het programma was al af voordat ze zich kandidaat stelde. Want dat is eigenlijk waar Chez Nous omdraait: de partij gebruikt Pauline als een pion om over te komen als een respectabele partij. Een partij die korte metten heeft gemaakt met haar fascistische verleden. Pauline wordt gepresenteerd als 'de gewone Franse hardwerkende vrouw' die onder druk staat door invloeden van buiten: immigranten, grote banken, Europa.

Pauline wordt met verve gespeeld door Émilie Dequenne. Zij krijgt de eerste twintig minuten de ruimte om een sterke vrouw neer te zetten dat zich kranig weert tegen de tegenslagen in haar leven. Als zij echter wordt ingelijfd door de partij toont zij zich wel heel naïef. Pauline wordt dan ook niet door de partij gehersenspoeld om vervolgens allerlei rechtse taal uit te slaan: we zien haar überhaupt geen politieke uitspraken doen. Deze karakterontwikkeling is onrealistisch en misschien het het manco van deze film.

Wat deze film wel goed doet is hoe het laat zien hoe politieke opvattingen mensen uit elkaar kunnen drijven. Zo wordt het gezin van Pauline's vriendin Nathalie in tweeën gescheurd dat Nathalie zich ontpopt als fanatieke supporter van Dorgelles partij.

Regisseur Lucas Belvaux heeft in meerdere interviews gezegd dat hij met zijn film vooral een discussie op gang wil brengen over het gedachtegoed en de handelingen van Le Front National. Met Chez Nous probeert hij te vertellen hoe populistische partijen de angsten van de gewone burger proberen in te zetten voor eigen gewin. Van mij had deze film wel iets meer de confrontatie op mogen zoeken, meer racisme, fascisme en geweld mogen tonen. Belvaux spaart zijn hoofdpersonage Pauline en dat maakt de film ietwat vlak. Dat neemt echter niet weg dat deze film wel stof tot nadenken geeft.