Waardering 3.5/5

'Visueel frituurvet'

J. Kessels opent dit jaar het Nederlands Film Festival en daarmee lijkt het festival eindelijk weer eens te starten met een film die de moeite waard is.

23-9-2015 Door: Quirijn Foeken

Fedja van Huet als P.F. Thomese.

In de film zien we de schrijver P.F. Thomese, een schrijver die moeite heeft een boek te schrijven totdat hij een telefoontje krijgt van iemand uit zijn jeugd: Bertje de Braaij. Bertje vraagt hem of hij samen met zijn romanpersonage J. Kessels naar Hamburg wil afreizen om daar op zoek te gaan naar een vermiste frikadellenhandelaar.

In Hamburg aangekomen houden P.F. Thomese en J. Kessels zich voornamelijk bezig met sigaretten roken en bier drinken aan de onderkant van de Hamburgse samenleving, tot groot ongenoegen van Bertje De Braaij.

J. Kessels is gebaseerd op het gelijknamige boek van P.F. Thomese, die het boek weer schreef op basis van zijn ervaringen met de échte J. Kessels. Kortom: we hebben hier te maken met een film op basis van een boek gebaseerd op een personage gebaseerd op een echt persoon, geschreven door een schrijver die zelf ook weer in het boek én dus de film te zien is. Hoe verfilm je zoiets?

Regisseur Erik de Bruyn heeft de juiste keuze gemaakt door de verfilming van het boek zeer visueel te benaderen. In het eerste uur gaat De Bruyn dan ook helemaal los: de beelden zijn zeer kleurrijk, het camerawerk is geweldig en de country-soundtrack doet zijn werk. In dit visuele geweld krijgen Frank Lammers (Kessels) en "Fedja van Huet" (Thomese) alle ruimte voor hun gestoorde personages. Kessels is de kettingrokende, enigmatische brombeer die met tegenzin op zoek gaat naar de frikadellenhandelaar terwijl Thomese een volkomen neuroot is die Kessels in bedwang wilt houden, maar tegelijk een boek moet schrijven over de ervaringen.

Helaas moet het gezegd: na een uur lijkt het kruit wel zo'n beetje verschoten. Het gezelschap moet namelijk ook weer terug naar huis en vanaf dat moment zakt de film een beetje in. Zonder de visuele vondsten valt op dat het plotje van de film toch wel mager is en de personages lijken ook niet heel veel meer te doen te hebben. Wij willen het visuele frituurvet van het eerste uur! Overigens heb ik na het zien het boek er weer bij gepakt en ook daar is de derde akte minder boeiend.

Enfin, de afgelopen jaren opende het Nederlands Film Festival met het niets-toevoegende Bloedlink, het ronduit slechte Hoe Duur was de Suiker en de aardige jeugdfilm Nono, het Zigzag Kind. Met J. Kessels opent het Nederlands Film Festival eindelijk weer eens met een film die durft en iets toevoegt aan het Nederlandse filmlandschap.