Waardering 2/5

'Nuance ver te zoeken'

Regisseur Neill Blomkamp gooide in 2009 hoge ogen met zijn speelfilmdebuut District 9. Kan hij met zijn derde film Chappie weer dat niveau halen?

4-3-2015 Door: Evelien van Baekel

© 2014 CTMG, Inc. All rights reserved.

District 9 was uniek door zijn rauwe en unieke sfeer, dankzij de setting in Zuid-Afrika, en tikte op subtiele maar doortastende wijze een aantal maatschappelijke onderwerpen aan. Blomkamps tweede film Elysium was een gedegen actiefilm maar miste de 'edge' en het unieke gevoel van zijn voorganger. Hetzelfde valt helaas te zeggen over Chappie: op papier lijkt de sci-fi een gave formule, maar in de praktijk pakt het helaas anders uit.

In de nabije toekomst is Zuid-Afrika in crimineel verval. De overheid vindt dé oplossing in de politierobots van tech-bedrijf Tetra Vaal. Deze droids, gemaakt door whizzkid Deon Wilson (Dev Patel), helpen de menselijke politiemacht om de straten van Johannesburg veilig te houden. Deon heeft echter grotere aspiraties: hij wil de eerste echte kunstmatige intelligentie creëren. Zijn jaloerse collega Vincent Moore (Hugh Jackman met een epische mat in zijn nek) is alleen een groot tegenstander van AI en ziet liever zijn bestuurbare robot-monster Moose (denk Robocops ED-209 met een camoprint) orde houden in Johannesburg. Wanneer Deon de orders van zijn baas Michelle Bradley (een teleurstellende kleine rol van Sigourney Weaver) negeert en zijn AI programma uploadt in een oude politiedroid beginnen de problemen: Chappie is geboren.

Kunstmatige intelligentie en de maatschappelijke thema’s die daarbij komen kijken zijn geen vernieuwende filmthema’s. Wat Chappie uniek had moeten maken is Blomkamps stijl en manier van vertellen. En waar de stoffige en bizarre sfeer van Zuid-Afrika en neongekleurde gangsters zeker memorabel zijn, is er iets te veel aan Chappie dat niet werkt. Om te beginnen hebben alle personages zo weinig diepgang dat je uiteindelijk nog het meeste meeleeft met Hugh Jackmans 'bad guy'. Stiekem zit je anderhalf uur lang te hopen dat hij dan eindelijk zijn weinig zachtzinnige Moose mag opstarten om zo wat kraters in de vlakke personages te schieten.

Blomkamp bevestigt met Chappie wel dat hij ontzettend goed is in computer gegenereerde beelden naadloos samenvoegen met live action materiaal. Chappie, de politiedroids en Moose zien er ontzettend gaaf uit en bewegen erg soepel en realistisch. Dit zorgt er samen met de onderscheidende setting voor dat de film op z’n minst vermakelijk is. Het is alleen jammer dat er veel lachwekkende momenten voorkomen die niet altijd komisch bedoeld zijn waardoor deze de maatschappelijke thema’s die de film wil oproepen keihard onderuit halen. Sharlto Copley is bijvoorbeeld enkel te horen en niet te zien als Chappie; op zich geen enkel probleem. Hij lijkt alleen te zijn vergeten dat de droid zelf ook nog iets van emotie kan tonen met zijn oren, ogen en mond en overschreeuwt met zijn overdreven kinderlijke enthousiasme alles en iedereen. Nuance is hierin ver te zoeken.

Daarnaast is het op zijn minst opvallend dat de ervaringloze rappers van Die Antwoord betere acteerprestaties neerzetten dan Dev Patel. De Slumdog Millionaire-acteur speelt jammerlijk over de top en wordt overschaduwd door de hilarische Ninja en de meer dan adequate Yo-Landi Visser.

Het grootste probleem van Chappie is dat de film verkeerde verwachtingen schept. Door de beperkte uitwerking van de personages en de overdreven acteerkunsten zijn veel diepzinnig bedoelde momenten niet serieus te nemen. Dankzij de setting en de kleurrijke sfeer is de film nog net vermakelijk genoeg, maar als je unieke cinema verwacht kun je beter District 9 nog eens kijken.