Waardering 3.5/5

'Meer dan een romkom'

Met zijn debuut Les combattants wist regisseur Thomas Cailley meerdere prijzen binnen te slepen op het filmfestival van Cannes. Nu is deze romantische komedie ook in Nederland te zien. Zijn de prijzen terecht?

29-4-2015 Door: Quirijn Foeken

'Meer dan een romkom'

'Frankrijk is dood', aldus een van de vrienden van Arnaud (Kévin Azaïs). Hij wil het liefst zo snel mogelijk naar Canada vertrekken, om maar zover mogelijk weg te zijn van het ingeslapen dorp waar ze nu wonen. Dat kleine zinnetje aan het begin van de film omvat gelijk de situatie waar de hoofdpersonages Arnaud en Madeleine zich in bevinden. Ze gaan er echter zeer verschillend mee om.

Arnaud heeft gelaten geaccepteerd dat hij samen met zijn broer in het familiebedrijf gaat werken. Nadat hun vader is overleden moet hij het timmerbedrijf overeind zien te houden. Zijn moeder adviseert hem nog andere opties open te houden maar Arnaud lijkt zich geschikt te hebben in zijn lot. Maar dan Madeleine: zij is ervan overtuigd dat de wereld op het punt staat te eindigen. Zij bereidt zich dan ook voor op de apocalyps door zich te trainen in survivalskills. Gaandeweg de film blijf je echter het gevoel houden dat Madeleine niet in de apocalyps gelooft, maar vooral hoopt dat de wereld zoals die nu is snel zal eindigen. Kortom, Madeleine heeft vooral veel woede in zich.

Deze woede wordt mooi gespeeld door "Adele Haenel" die ondanks haar hoekige gedrag en dito uitstraling toch ook mooi is. We snappen in ieder geval waarom Arnaud als een blok voor haar valt zodra hij haar ontmoet. Als Madeleine zich opgeeft voor een training van twee weken in het leger, gaat Arnaud haar achterna.

In een romantische komedie volgt men al snel de route van jongen ontmoet meisje, worden verliefd, gaan uit elkaar, vinden elkaar weer terug. Les Combattants pakt het anders aan: Madeleine is vooral agressief en focust zich op het trainen van haar lichaam. In de derde akte film leert ze echter van Arnaud om ook niets te doen: Arnaud probeert dennennaalden in het zand te steken zonder ze te breken. Want, zo zegt hij, je kan pas overleven als je kan concentreren op een zinloze bezigheid. Anders word je gek. In dit deel van de film proberen de twee zich terug te trekken van de maatschappij in een bos. Hier kunnen ze doen alsof de wereld echt is vergaan en hebben ze eindelijk tijd voor elkaar. Dit deel van de film had eigenlijk wel iets langer uitgesponnen mogen worden. De metaforische beeldspraak (de bosbranden op de achtergrond, de asregen) werkt hier erg mooi. Die beeldspraak zorgde ervoor dat ik de film eigenlijk nogmaals wilde bekijken om de eerste drie kwartier van de film beter te kunnen duiden.

Door niet de standaard route te volgen van de romantische komedie en scherpe tong van Madeleine maakt Les Combattants tot een film die zeker de moeite waard is. Adele Haenel en Kévin Azaïs zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en de humor van de film houdt de eerste 45 minuten van de film stevig overeind. Daarbij heeft de film ook nog iets te zeggen over saaie dorpjes, overleven en de toekomst van de jeugd.