Waardering 1/5

'Een gemiste kans'

Foxcatcher vertelt het verhaal van een excentrieke miljonair, gespeeld door Steve Carrell, die worstelaar Mark Schultz (Channing Tatum) onder zijn hoede neemt. Steve Carrell en Mark Ruffalo hielden er een Oscarnominatie aan over maar is Foxcatcher een goede film?

18-2-2015 Door: Quirijn Foeken

© Fair Hill, LLC. All rights reserved.

Regisseur van dienst is Bennett Miller die eerder goed werk leverde met de films Capote en Moneyball. Die laatste film speelde zich af in de honkbalwereld. In Foxcatcher gaan we naar de wereld van het worstelen.

Worstelaar Mark Schultz (Channing Tatum) heeft Olympisch goud gewonnen maar voelt zich in de schaduw staan van zijn broer Dave (Mark Ruffalo). Mark ontmoet de excentrieke miljonair John Du Pont (Steve Carell). Du Pont laat Mark overvliegen naar zijn enorme landhuis en zet het worstelteam Foxcatcher op. Du Pont's gedrag wordt echter steeds vreemder. John Du Pont wordt gespeeld door Steve Carell, die met lagen make-up en een plakneus niet alleen onherkenbaar is, maar ook ver afwijkt van de komische rollen die we van hem gewend zijn.

Met een plot als dit verwacht je een standaard sportfilm. De film draait echter om de driehoek die de relatie is tussen Du Pont, Mark en Dave Schultz. Zowel Mark als Dave wonnen een gouden medaille op de Olympische spelen maar Mark's carrière ligt in het slop. Du Pont biedt hem niet alleen geld, maar belooft ook zijn carrière nieuw leven in te blazen.

Foxcatcher is vormgegeven als een crime-drama met een constant aanwezige naargeestige sfeer. Ook als het niet sneeuwt zijn de beelden bleek of klinkt er dreigende (niet al te originele) muziek. Verwacht ook geen flitsende worstelscenes. Alles in deze film voelt koud en kil. Je voelt aan je water dat er iets dreigt te gebeuren.

Dit verhaal, dat gebaseerd is op ware feiten, en deze personages zouden de perfecte ingrediënten kunnen zijn voor een uitstekende film. Als kijker krijg je echter geen enkel moment begrip of sympathie voor John Du Pont of Mark Schultz. Ze zijn niet alleen vreemd en afstandelijk, de kijker krijgt ook bijna geen verklaring voor waarom deze personages zijn zoals ze zijn. In korte schetsen wordt John du Pont weggezet een creep die hunkert naar de goedkeuring van zijn moeder. Datzelfde geldt voor Mark Schultz, een stille jongen die onder de schaduw van zijn broer uit wil komen. Bennett Miller kiest er doelbewust voor hun eigenaardigen op de oppervlakte te houden. Soms wordt zelfs het geluid weggedraaid tijdens dialogen die wellicht meer hadden kunnen vertellen. Dit roept de vraag op waarom we dit verhaal zouden moeten gaan kijken. Waarom zou het ons moeten schelen? Als je op internet op zoek gaat naar de ware gebeurtenissen die aan deze film ten grondslag liggen kom je interessantere feiten tegen. Dit zit echter allemaal niet in de film.

Toch kent de film enkele treffende scenes. We zien een gênant moment waar Du Pont in aanwezigheid van zijn moeder gevorderde worstelaars basistechnieken probeert aan te leren. Ook de scene waarin Dave zijn broer keihard laat trainen om binnen 90 minuten op gewicht te laten komen is sterk.

Een ander sterk punt van de film is het uitstekende acteerwerk van Mark Ruffalo die een sympathieke Dave Schultz neerzet. Hij krijgt in tegenstelling tot Carrell en Tatum wel de mogelijkheid om een personage met diepte neer te zetten.

Op een gegeven moment vraagt Dave aan zijn broer: 'kan je me vertellen wat er aan de hand is tussen jou en Du Pont?'. Mark Schultz geeft geen antwoord en de film doet dat ook de volle 134 minuten niet. Een gemiste kans.