Meningen over de film Tot altijd

De film "Tot Altijd" lijkt in vele opzichten op de recente Nederlandse klassieker "Simon" van Eddy Terstall. In de laatste halfuur van Simon zien we hoe deze Amsterdammer besluit te handelen als zijn tomeloze levenslust tot een halt wordt geroepen wanneer blijkt dat zijn hele lijf geïnfecteerd is met kanker.
Bij "Tot Altijd" is de thematiek hetzelfde, maar de laatste uur van de film draait het juist om het feit dat de hoofdpersoon twee scenario's ontwikkelt: zo goed mogelijk omgaan met de ziekte MS, maar tegelijk werkt hij ook aan een exit-strategie. Tegenstrijdig, maar dit is dan ook het dilemma waarmee hij geconfronteerd wordt, maar ook zijn naasten.
De film wordt niet moralistisch, de film kiest geen partij en de film beantwoordt daardoor ook niet de vraag of euthanasie een goede keuze is of niet. Zo speelt de vader een geweldige rol als de intens gelovige Katholiek die niet vind dat je zelf een einde er aan kan maken. Wel laat de film zien dat je wel respect kunt hebben voor iemands keuze ervoor.
Deze film moet je zien omdat je met een positieve kijk uit de bioscoop stapt en omdat er een geweldig hoogtepunt zit vlak voor het einde van de film, waarbij stand-up comedian Iwein Segers nu al ervoor gezorgd heeft dat hij de prijs voor beste mannelijke bijrol van België in de wacht sleept. Het is onder meer hierdoor dat deze film op momenten beter is dan "Simon". Als je Simon geweldig vond, dan vind je deze film ook geweldig en ondanks de thematiek een geweldige ervaring.

Waardering: