Okay, okay, nu mag de nieuwste van de Farelly broers het toppunt
(of dieptepunt) van wansmaak zijn. Nu mogen de meeste grappen het niveau
hebben van een gemiddelde Frans Bauer-cd. Maar ik moet je zeggen; ik heb nu
nog pijnlijke kaken en buikspieren van het lachen. Als lachen gezond is, ben
ik op dit moment Mister Universe. (als die gezond is dan, maar ik kan nu
gewoon geen beter voorbeeld vinden)
Het is een vreemde paradox. Je wt verdomme dat je het toch eigenlijk niet
leuk "mag" vinden, maar je kunt jezelf echt niet tegenhouden. Platvloers is
het. Wanstaltig zelfs. Maar als je een dergelijke film gaat maken, doe het
dan zo! Er zitten scnes in Mary waarbij je op de grond wil vallen van het
lachen. Ik ga ze niet verraden, want de verrassing van de meeste
slapstick-grappen maakt ze juist zo leuk. Wel kan ik vertellen dat je de
film maar niet moet gaan zien als je lid bent van n of meer van
onderstaande actiegroepen.
*Geestelijk Gehandicapten n.
*Bond voor Bejaarden.
*Club voor huisdiervriendlijke huisvrouwtjes.
*Bond tegen het vloeken.
*Bond voor mensen met allergie.....
Ach, laat maar. Je moet Mary gewoon een keer zien. En keer. Daarna een tijd
wachten. En 'em na pakweg een maandje weer zien. Als dan blijkt dat Mary nog
net zo leuk is als die eerste keer, geloof ik toch daadwerkelijk dat de
Farellys de grappigste film van het jaar hebben gemaakt. *ja echt* Maar ja,
die titel gaat wat mij betreft voorlopig nog naar The Big Lebowski. Net
ietsjes subtielere humor. ;-)
Ik ga er echter niet omheen draaien. Ik heb *oprecht* genoten van There's
something about Mary. Van de eerste 15 minuten, waarin ik naar lucht moest
happen van het lachen, tot de allerlaatste scne met een bejaarde en een
sniper-rifle. En ik begrijp die Farellys best. Iedereen vindt dit wansmaak.
Maar zij weten volgens mij gewoon niet beter. Dit vinden ze leuke humor.
Klaar.
Vergelijkingen met Police Academy films zijn niet terecht. Er is in ieder
geval veel aandacht besteed aan het zo platvloers mogelijk maken van de
film. Tot het absurde toe. Daarin zijn de makers volledig geslaagd. Police
Academy is gewoon slecht. Daar kan volgens mij niemand om lachen.
Maak je maar niet druk. Je bent geen Heineken-drinkende, Flodder-kijkende,
Frans Bauer-luisterende Hollander als je van There's something about Mary
kunt genieten. Ik heb er ook van genoten en normaal gesproken houd ik
absoluut niet van dit soort humor. Het is net als Sinterklaasavond. Je weet
van binnen dat het een overbodig en oerstom feest is, maar je viert het
toch. Of de film Titanic. Dat is onderhand ook zo'n volksfestijn geworden.
En als je 'em op een tv-scherm ziet, ga je je cht zwaar irriteren aan die
miserabele dialogen. Met als dieptepunt 'Monet's beautiful use of color' en
het tandenknarsende A woman's heart is an ocean full of secrets.
Maar ja, het blijft een mooie film. Ondanks het feit dat je wt dat iemand
met een beetje smaak Titanic slecht vindt.
Zoals ik al zei, moet ik Mary nog een keertje zien om te kijken of de film
leuk blijft. Dat kenmerkt voor mij een goede film. Die is niet n keer,
maar ook de volgende drie keren leuk. Als ik volgende keer weer zo moet
schaterlachen, krijgt de film een dikke 9. Voorlopig is 't een kleine 8. | 
