Meningen over de film The Last Samurai

ik heb genoten van deze film, wie deze film niet heeft gezien ga m kijken.

dit is een van de beste films met tom cruise die ik heb gezien.
ik heb deze film gezien met een vriend en die had m al een keer gezien de dag ervoor maar die willde m nog een keer zien omdat hij m zo goed vond.

dit is een film die je mee sleep door japan en ik genoot er dan ook erg van.

Waardering: 

De hele film blijft bij mij achter als een soort deja vû:
Na een tijdje kwam het beeld binnen: Dancing with wolves !

De deserteur die het opneemt voor de underdog,een vleugje romantiek met vergevingsgezindheid.
Levenslessen op hollywoodformaat.
Zag ik daar Amerikanen met Weapons of Massdestruction ??

Moraal of niet ,het blijven toch dubieuze verhalen.Los daarvan is het filmtechnisch mooi en doet je verlangen naar Japanse landschappen en verfijnde omgangsvormen,respect en cultuur die in details de schoonheid zoekt.
Ook te vinden in mooie boeken en kunst

Waardering: 

Ik vond deze film echt geweldig. Heb de afgelopen tijd niet meer zo'n geweldige film gezien.

Waardering: 

Geweldige film over de cultuur van de samurai en gevechten met de Jappaners. Ontzettend goed op beeld gezet en met goed acteerwerk van Tom Cruise.

Waardering: 

Ik ging naar de film met veel verwachtingen. Ik ben altijd zeer geinteresseerd in de Bushido, Samurai, Kurosawa en de Japanse cultuur. Veel Kurosawa gezien en ook een paar samurai aktiefilms die overigens (gelukkig maar) nooit zo bombastisch worden gemaakt net als de Hongkong kungfu films. Gelezen dat Edward Zwick ook grote bewonderaar is van Kurosawa, het kon niet mis, dacht ik. Een ding stond voor mij vast, de laatste samurai gaat dus aan het eind dood. De vraag is alleen hoe en wat het verhaal verder mij vertelt over die tijd en de codes van samurais.

Nu de mening na het zien van de film:
Mooie scenes in de stijl van Kurosawa, qua belichting, voor/achtergrond, camera posities, de slow-motions bij het vallende paard en mens (denk aan Ran en Kagemusha), twee of drie echte samurai gevechten, maar toch ... toch is Zwick anders dan Kurosawa. Zwick is toch Hollywood die zich niet kan permitteren de leegte of rust momenten, seconden lange rust die Kurosawa vaak nam en zo typisch Japans is, in zijn film ruimte te geven. Het beeld van de mooie tempel raast te snel door mijn netvliezen, moest de schoonheid te snel doorslikken... Wat mij betreft mogen de slowmotion minuten verruild worden met minuten lang stilstaand beeld, alleen het wapperend van de samurai vlaggen of het vallen van de Sakura blaadjes. In welgeteld 3 seconden zag ik een schitterend beeld van de Goyomatsu, de vijfnaalden den, bij de oever van de paleisvijver.... de camera had op dat moment veel rustiger mogen bewegen. En hier en daar meer balans creeeren tussen aktie en stilstaand beeld. Ook de secondenlange close-ups van emotievolle gezichten vlak voor een belangrijk gevecht of moment die Kurosawa (en zijn voorbeeldige klassieke Westerns) zo typeerde behoort kennelijk niet meer tot verkoopbare movie elementen. En dan het sprookjesverhaal van kapitein Algren die tien kanonnen en nog eens tien automatische geweren overleefde... het was te veel Hollywood en fantasie, te weinig Japan en historische feiten. De politieke verhoudingen tussen keizer Meiji, Omura (was hij minister van buitenlandse zaken), de Amerikanse ambassadeur (of was het een handelaar), de Amerikanse generaal (of was het een luitenant) en Katsumoto, de laatste samurai mogen wat mij betreft veel meer belicht worden. Ik snap van die verhoudingen nog steeds niets of niet zo veel.

Ondanks deze negatieve woorden toch een zeven eindscore van mij. Het is natuurlijk behoorlijk knap visueel werk, sterke rollen vooral van Ken Watanabe (de leider van de samurai clan), Cruise, Hiroyuki Sanada (Ujio de zwaardmeester), de samurai kinderen (helaas geen namen), Koyuki (Taka de samurai vrouw), in die volgorde, en en het onderwerp trekt mij bijzonder aan (subjectieve kant).

Ik word nog eens aan het denken gezet in de verschillende raakvlakken van begrippen (woorden) zoals liefde, eer en dienen. In de oude Japan bestond het woord liefde immers niet. Dienen is het dichtsbijzijnde synoniem. Iemand die mag dienen heeft de eer om dat van die ander te mogen doen. Een leven heeft een doel, namelijk het eervol dienen van de ander. Faal je daarin dan heeft het leven geen doel en betekenis meer.

Waardering: