"Wie wil niet swingen!?" Regisseur Stephan Brenninkmeijer kreeg bescheiden landelijke bekendheid met zijn korte tv-films voor de EO en de Vara. Voor de laatste omroep maakte hij tussen 1994 en 1998 de films bij de serie '12 Steden, 13 ongelukken'. In 2003 waagt hij zich aan zijn eerste lange speelfilm "Swingers", een film die tijdens de opnamen geteisterd werd door 9/11 en de spannende dagen die er op volgden.
Wat als eerste opvalt aan de film is dat de regisseur heel veel rust neemt om het verhaal te vertellen, soms te veel rust. In een mooie villa ontmoeten twee knappe echtparen elkaar om zich aan het spel van swingen over te geven. De ervaren echtpaar (Nienke Brinkhuis en Joep Sertons) gaat de ander in deze wereld initiëren. De spanning vooraf, de kennismaking, hoe reageren de vrouwen op elkaar, hoe reageren de mannen op elkaar, hoe breek je het ijs, wanneer begin je, wat doe je? Al deze facetten passeren de revue zonder dat de regisseur hier een standpunt over in neemt. Als kijker voel je je steeds meer voyeur, en wanneer de gebeurtenissen onvoorspelbaar beginnen te lopen voel je ook enigszins in verlegenheid gebracht.
De avond verloopt tergend langzaam en als de personages met veel te veel alcohol op zich met elkaar lijken in te gaan laten, beginnen zich er barsten in de façades van de swingers te vertonen.
Wat voor de een "overgave is aan de lusten", blijkt voor de ander een "psychologische aderlating". We volgen het verhaal vanuit het perspectief van de onervaren Diana (Ellen van Koogh), die je als kijker continu de vraag laat stellen of zij van het type "stille wateren hebben diepe gronden" is, zij wordt door haar man overgehaald om behoorlijk voorbij haar comfortzone bezig te zijn. Naarmate de avond vordert valt ze steeds meer voor de charmes van de vrijgevochten Alexandra (Nienke Brinkhuis) die duidelijk de meest initiatiefrijke is van het stel. De man van Diana, Julian (Dan de Kok), is van het type ruwe bolster, blanke pit en hij heeft duidelijk moeite met de arts Timo (Joep Serton), die in alles zijn meerdere lijkt te zijn mannelijker, succesvoller en man van de begeerlijke Alexandra.
Vier explosieve ingrediënten die makkelijk bij elkaar tot ontsteking komen en een scheur lijkt onoverkomelijk, want swingers zijn net mensen ook nu blijkt niet alles te zijn wat het lijkt. Wat er volgt is een avond met pieken en dalen, lust en teleurstellingen, klein en groot leed komen er aan de oppervlakte. En ook in de swingerswereld, waar alles lijkt te kunnen, blijkt er bedrog mogelijk te zijn.
"Swingers" is een beetje een onevenwichtige film, waarschijnlijk ingegeven door het thema, die in 2003 maar een kleine 2000 man naar de bioscoop trok. Door de uitzending van de film op de Duitse tv, hebben toch miljoenen mensen deze film gezien en regisseur Brenninkmeijer is in Duitsland dan ook een veel gevraagde "Herr Direktor" op festivals. De film groeide uit tot een internationale cultfilm, een duidelijke voorbode van het roman "Fifty Shades of Grey". Achteraf verbaast het ook dat de film in Nederland maar zo weinig mensen naar de bioscoop heeft getrokken, misschien ligt er toch een taboe op dit thema, waar naar verluidt elk weekend honderden echtparen zich mee inlaten. Zoveel zelfs dat je je bijna afvraagt wie wil er niet swingen?
Mijn eindoordeel is een 7, omdat er nog iets meer inzat in de personages. Vooral Brinkhuis zet een spannende blondine neer, die van het scherm spettert, ze heeft ook iets weg van een jonge Monique van de Ven. Als haar personage begint te wankelen wil je meer over haar te weten komen en hierin schiet de film mijn inziens te kort. De personage van Diana maakt wel een groei, want haar leven is anders na dit weekend. | 
