Meningen over de film Stand van de Sterren

Het laatste wat ik met een documentaire associeer zijn mooie beelden, meestal moet een filmer zicht tot het uiterste inspannen om een bepaald moment te "vangen" en dit betekent vaak een concessie. De beelden in een documentaire kenmerken zich dan ook door een zekere rauwheid,onscherpte en verkeerde belichting. Hoe anders bij deze documentaire: door een ingenieus gebruik van camera's lukt het de filmmaker om een gezin letterlijk dicht op de huid te volgen, zijn oog voor details verraad liefde voor het onderwerp en wat bijzonder is aan deze documentaire, zeker als je die vergelijkt met een van Michael Moore, dat het verhaal verteld kan worden zonder een voice-over, de beelden spreken letterlijk voor zichzelf.
Na het bekijken van deze film vroeg ik me af of ik me een mooier documentaire kon herinneren. Een ontroerende film over verschillende generaties van een familie die verhuizen van een van de 7.500 eilanden van Indonesië naar de hoofdstad Jakarta. In een land waarbij corruptie op elk niveau lijkt te bestaan wordt de eerlijkheid van een puber gezien als verwend zijn.

Waardering: