Meningen over de film South Park: Bigger, Longer and Uncut

Een tekenfilm vanavond in de sneak en met figuurtjes uit iets
wat een groot succes schijnt te zijn op de Amerikaanse TV (en misschien ook
wel in Nederland te zien is): South Park. Het deed me nog het meest aan de
Simpsons denken, waar ik wel ooit eens een halve aflevering van heb gezien
en die ik (bijna) net zo erg vond.

Een serie eivormige, piepende kiddies die vals moralisme, Hollywood musicals
en Disney-tekenfilms op de hak nemen. Saddam Hoessein met Satan in bed, kids
die gore gevangenistaal uitslaan, oorlog tussen Amerika en Canada en nog
veel meer absurde en totaal geridiculiseerde nonsens die mij ongelooflijk op
mijn zenuwen ging werken. De zaal lag af en toe plat van het lachen, maar
meer dan een nu en dan een glimlach kon er bij mij echt niet van af. Niet
mijn soort humor, duidelijk niet.

De enige reden waarom deze film dan ook geen absolute nul krijgt maar wat
mij betreft nog 1 mager en schamel sterretje opstrijkt is de leuke manier
waarop met zang en muziek gewerkt wordt en het feit dat de maker van dit
gedrocht wel een boodschapje uit te dragen had. Gelukkig was het binnen
anderhalf uur afgelopen.