"Geen behoorlijke dialogen en wel seks" Goh, ik kijk met een oog naar een Nederlandse film op de TV: "Magonia" Het is weer het zelfde trieste gebeuren. Slechte dialogen, een verhaaltje waar weinig van te snappen is, of althans een verhaal waarin je hele diepe gronden mag/ moet veronderstellen, en dat het gebrek aan dialoog moet verhullen. Met de hele tijd zo'n wat klaaglijke viool die heel zacht op de achtergrond de continuïteit in de verhaallijn moet benadrukken. Ook irritant: waarom moeten altijd de na-oorlogse jaren als vervelend en ellendig worden afgeschilderd? Het antwoord is natuurlijk dat de filmmakers allemaal zich een rot jeugd ofzo weten te herinneren, of maar al te vaak vinden dat ze in een bekrompen land (de provincie, denk ik dan altijd) zijn opgegroeïd. Filmmakers onderling zijn natuurlijk heel triest.
Ik vind het storend dat de vijftiger en vaak ook de zestiger jaren als hopeloos truttig afgeschilderd. Politie-agenten zijn stom of slecht, evenals andere overheidsdienaren, priesters, dominee's etcetera.. En zonder seks is er natuurlijk al helemaal niks aan. En er moet natuurlijk ook in "Magonia" weer eens vervelend worden geneukt. De seksscene mag in geen enkele Nederlandse speelfilm ontbreken. Een willoze vrouw ligt naar het plafond of de muren te staren, terwijl de man (in dit geval een vette(!) kastelein) er op los aan het beuken is. En verdraaid, terwijl ik dit type is er nog zo'n vrijscene met dezelfde vrouw (maar nu met en een andere meneer die erop los mag …) die dat niet wil en naar het plafond kijkt, terwijl de man roept: "Doe nauw open, VERDOMME!" Ik krijg het gewoon niet voor elkaar om naar zo'n film als "Magonia" te kijken, waarin voortdurend (door klaaglijke muziek ondersteund) zo langzaam, traag en slap de o, zo, bitter schrijnende situatie van de die zo 'verschrikkelijke' Hollandse burgerlijke moraal wordt verteld. Waarom heeft de wat excentrieke vader die graag met zijn zoon op het strand van ongetwijfeld een Waddeneiland vliegert watjes in zijn oren (wordt nergens uitgelegd). | 
