"Schrijfster worstelt met verleden" Gezien in: Pathé Rembrandt, Utrecht d.d. 30-9-2005 "Waar zal ik beginnen?" Anne, is in de veertig, verloskundige, getrouwd met Paul, en heeft twee puberende dochters. Eigenlijk heeft Anne altijd schrijfster willen worden. Op aandringen van een goede vriend en collega neemt ze eindelijk de pen ter hand. Daarbij merkt dat ze, om vrij te kunnen schrijven, eerst een aantal gebeurtenissen uit haar verleden moet zien te overwinnen. Vooral de relatie met haar moeder, eens een gevierde actrice, heeft er voor gezorgd dat ze nooit voluit durfde te leven en (dus) te schrijven. Haar moeder is echter niet het enige dat haar van het schrijven afhoudt, ook haar huwelijk met Paul loopt het niet lekker, de oudste dochter is aan het ontsporen en de jongste vraagt de nodige zorg in verband met een zwak hart.
Anne vindt kracht in zichzelf en haar schrijfwerk en rekent af met de leugen waarmee haar moeder haar in haar jeugd heeft opgezadeld. Vervolgens brengt een hernia Anne en Paul weer dichter bij elkaar. De jongste dochter krijgt een donorhart en uiteindelijk zoekt ook de jongste dochter aarzelend weer toenadering tot haar moeder.
Anne heeft eindelijk de ruimte om te schrijven en daardoor ook om te leven.
In de wetenschap dat hij kanker had heeft regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen veel energie en kracht meegegeven aan deze film. Daags voor de première (openingsfilm) op het Nederlands Filmfestival 2005 is hij overleden. Zijn kracht leeft voort in deze film, maar is tegelijkertijd ook een zwakte. Door de enorme veelheid aan energie is de hele film een stoomtrein die, eenmaal op gang, niet meer te stoppen is. Als serie van 4 x 27 minuten was iedere aflevering spannend en verrassend geweest, maar als film lijkt het allemaal teveel van het goede. In iedere scene wordt er weer een schepje bovenop gedaan. Helaas gaat deze overdaad ten koste van de geloofwaardigheid en de diepgang. Dramatisch-pijnlijke en droog-komisch absurdistische situaties wisselen elkaar in hoog tempo af en na vele flashbacks (vooral in de eerste helft) en heel veel vanuit bewegende camera's gefilmde scènes, mondt de film uit in het onvermijdelijke einde van een happy family.
Dat de film niet helemaal ontspoort is met name te danken aan de uitstekend gecaste acteurs en de sterke dialogen. Scenarioschrijfster Maria Goos heeft haar lijstje met gewenste acteurs niet voor niets doorgedrukt bij Van de Sande Bakhuyzen. | 
