"Landelijke politicus uit op de absolute macht" Gezien in: LUX, Nijmegen d.d. 25-7-2011 De film "La Conquête" is de eerste goede politieke film die ik gezien heb.
Ik heb vaker films gezien over de weg naar de macht, maar die hadden meestal de vorm van iemand die deelneemt aan een soort loterij en en dan alle macht wint. In films als "Primary Colors" (John Travolta als een soort Clinton), "W." (Josh Brolin als George W. Bush) of de Nederlandse "Vox Populi" (Tom Jansen als een roodgroene politicus die ineens een andere toon aan slaat) wordt steevast de politieke wandel voorgesteld als louter slimme trucjes toepassen, zeer vermakelijk maar niet realistisch natuurlijk.
In deze film volgen we Sarkozy die begrijpt dat ook voor een outsider geldt dat hij alleen macht kan krijgen door deze te verzamelen. Terwijl gevestigde politici dit doen door enorme verbonden te sluiten, vooral met de oude macht, zien we dat Sarkozy dit doet door slim een publiek imago op te bouwen.
Zijn gedurfde strategie wordt in zekere zin ook zijn val. Zijn strategie van macht krijgen door deze te grijpen in plaats van door machtsverbonden aan elkaar te rijgen, zorgt ervoor dat zijn privéleven een anekdote wordt, wat natuurlijk consequenties heeft. Het binnenhalen van de presidentschap is niet een toevallige lot in de loterij, maar het resultaat van 20 jaar opoffering, dus meer een bekroning.
We krijgen een unieke kijk in de ambtskamer van één van de machtigste politici in de wereld en hoe de macht letterlijk daar vandaan gehaald moet worden als in een Griekse tragedie. De conclusie die ik trok was dat een landelijk democratische leider een machtwellusteling is. Ik denk dat het volgend project van Xavier Durringer moet zijn de greep naar de macht door Obama. | 
7.0/10
