Meningen over de film L'Eternite Et Un Jour

Palme d'or cannes 1998, positieve recensies in NRC en
Volkskrant, een gematigd positieve in de Telegraaf (prima film maar de prijs
had naar kaskraker la vita e bella gemoeten). Na films als 'men with guns'
en 'central do brazil' kan deze film er ook wel bij. Toen ik bij Rialto nog
een aankondiging van 'Die salzmanner von Tibet' wilde ik al rechtsomkeer
maken. Leaflet gepakt, en hou je vast:
'In zijn nieuwe film L'ETERNITE ET UN JOUR verbeeldt de Griekse regisseur
Theo Angelopoulos (Athene 1935) de laatste dag uit het leven van een oude
schrijver (Bruno Ganz). Zijn ontmoeting met een Albanees jongetje haalt hem
uit zijn zelfverkozen isolement en doet hem terugzien op het leven.
L'ETERNITE ET UN JOUR is een intieme vertelling, waarin het harde
(politieke) heden, de herinnering en de fantasie vervlochten worden in een
waas van regen, mist en schemering. De film werd in 1998 in Cannes bekroond
met de Gouden Palm.'
Nou die zit, en ik heb nog niet eens RONIN of THIN RED LINE gezien.
Vertwijfeling.
De film weet al heel snel te boeien met zijn fotografie. De sfeer van
Fellini (en inderdaad blijkt er nog een grote italiaanse producenten-vinger
in de pap te zitten) komt terug in de scene's in de stad. Verder is de
vervlechting tussen heden en verleden prachtig gedaan. De muziek is nogal
pakkend, volgens mij zit ie op dit moment nog steeds in mijn kop. Na de film
denk je: een knap stukje cinema. Dit is werkelijk een aanrader. SMAKKELIJKE
VERASSING VOOR OP HET CINEMAFIELEN-MENU!