Meningen over de film Hero (2002)

Na lang wachten heeft Zang Yimou de nodige hooggespannen verwachtingen weten in te lossen met 'Hero'. Sublieme poëtische cameravoering laten de kijker makkelijk wegdromen naar lang vervlogen, heldhaftige, Chinese tijden. De decors zijn vergeven van de mooiste kleuren en de uitgevoerde martial arts zijn bij vlagen van buitenaardse schoonheid. Als het strijden en de beelden de kijker echter niet veel hebben te vertellen is het vermaak van korte duur bij deze nieuwe Yimou. Waar de man je eerder mee wist te slepen in menselijk drama zoals te zien was in 'Raise the red lantern' of 'Ju Dou' blijft hier welkerlei karakterbouw dan ook achterwege. Bewust naar alle waarschijnlijkheid maar de proporties die in Hero ten toon werden gespreid waren van een wel heel teleurstellend niveau.
Naast de vlakheid van de film komt het gezweef en gevlieg, wat al op zijn minst de aanzet is voor een twist, knullig en onhandig over. Had van de personages levende kanonskogels gemaakt hadden ze in ieder geval nog wat impact gehad. Nu zijn het dromerige, nee stroperige bewegingen die het vechten naar hoger niveau trachten te brengen. Wellicht dat de makers van dit soort films hun doel hier voorbij schieten. Wat is er mis met snelle camera voering dicht op gevoerde gevechten? Dit werkt nog steeds goed als je films als 'Zotoichi' en zelfs 'The Last Samurai' ziet. Ik moet mezelf keer op keer wijs maken dat de filmmakers op een 'poëtische wijze' deze mythe vorm willen geven. Soms lukt dat maar meestal werkt het afstotend.

Laten we hopen dat Yimou in ieder geval visueel een aanzet heeft gezet tot nieuwe, grootste werken.

Waardering: