"Losgeslagen nymfomane gekooid, of juist ontsnapt" Een vrouw in gesprek met haar psycholoog over haar seksleven, het blijft onduidelijk bij aanvang van de film of het gesprek voor of na een traumatische ervaring plaatsvindt.
Hoofdpersonage Stella wordt in een flash-back, in een parellel-verhaal of in een fantasie ontvoerd en gevangen genomen in een enorm lege ruimte. Af en toe wordt zij opgehaald door een mysterieus uitziend persoon naar het lijkt om gemarteld te worden, maar soms lijkt zij hiervan te genieten. We zien Stella ook als de verveelde echtgenote, zo'n typische Desperate Housewive personage, die de stoute schoenen aantrekt en seksueel zeer actief wordt in de swingerswereld.
Het thema van "swingen" is eerder door regisseur Stephan Brenninkmeijer ter hand genomen in de film "Swingers" en ook toen leek hij meer gefascineerd te zijn in het psychologische component van het fenomeen. De aantrekkelijke dertigplusser Chantal Demming mag zich als Stella in de meest sexy jurkjes hijsen en ze mag samen met onder andere Joep Sertons zeer expliciete (zeker naar Nederlandse maatstaven) seks bedrijven. In drie verhaallijnen volgen we de huisvrouw Stella, die zich vol overgave stort in een wereld vol seks en allerhande kicks.
Deze mooi vormgegeven film, zowel qua locaties als qua de lijfelijkheid van de personages, is een psychologische thriller over overgave aan verleidingen. Het is mooi in beeld gebracht hoe de lustvolle behoeftes van Stella, vervlochten zijn met een bijna meisjesachtig romantische liefde voor haar echtgenoot.
Stella is een vrouw die niet als meubelstuk door het leven van een ander wil gaan, maar zich juist begeerd wil voelen door de ander. Zij is bereid hiervoor allerlei soorten seksuele uitingen te onderzoeken maar als kijker vraag jij je continu af heiligt het doel alle middelen. Als ze haar passie probeert uit te leggen aan de buitenwereld, in de film vormgegeven in de personage van de psycholoog (Victor Reinier), wordt het een taaie klus.
"Caged" is een bovengemiddelde film, het heeft dezelfde tempo als buitenlandse films over vergelijkbare thema's en scoort goed vergeleken daarmee. De personages zijn geen karikaturen maar zijn juist personages van leven en bloed, aan de oppervlakte aantrekkelijk maar tegelijk ook een vat vol tegenstrijdigheden zodra je dieper graaft.
Een volwassen film over een volwassen thema's, met een rafelig einde. Op een schaal van 1 tot 10 geef ik deze film een 7,5. Wat ontbreekt er nog aan? Sommige personages en verhaallijnen verdienen een betere uitwerking. Aan het einde vraag je je nog steeds af is zij een losgeslagen nymfomane die toch gekooid is, of heeft ze juist nu pas het kooi verlaten?
Waarschijnlijk door zijn keuze voor in Nederland (de Amsterdamse Grachtengordel) controversiële thema's, blijft Brenninkmeijer een ondergewaardeerd regisseur in eigen land, maar gelukkig voor hem is er ook een buitenland. Ik heb geen idee of hij bezig is met een trilogie, maar die lijkt bijna onafwendbaar. | 
