Gezien in: Cinecitta, Tilburg d.d. 29-2-2000 Ik zat te hopen op een goede Duitse film maar werd verrast met dit juweeltje uit Spanje.
Een alleenstaande moeder, Manuella gaat met haar zeventienjarige zoon Esteban naar het theater voor zijn verjaardag en na afloop wil hij een
handtekening van de hoofdrolspeelster. Als hij haar taxi achterna loopt wordt hij overreden. Zijn moeder besluit van Madrid naar Barcelona te gaan om daar zijn vader, Lola, op te zoeken, voor wie zij zeventien jaar geleden gevlucht was, en hem te vertellen dat hij een zoon had en dat die nu dood is. Een zoektocht die leidt langs hoeren, verbouwd en omgebouwd, langs nonnen en langs hetzelfde theatergezelschap van de fatale avond.
Een film waarin vrouwen, hun leven, hun pijn en geluk centraal staan. De mannen in deze film zijn of ongeloofelijke eikels of hebben zich siliconenborsten laten aanmeten. De regisseur, Pedro Almod—var, laat zijn bewondering zien voor de spaanse vrouw die het leven regelt, terwijl de
mannen het slechts ondergaan. Goed acteerwerk, mooie fotografie, mooie en getekende vrouwen.
Beste citaat uit de film:" Ik begrijp niet hoe hij met zulke tieten zo macho kon zijn."
Penelope Cruz speelt hier de bezwangerde non Rosa. Zij is op weg Antonio Banderas te volgen naar Hollywood. Ook hij brak door in spaanse films en werd daarna door Hollywood omarmd. Binnenkort is ze te zien in All the Pretty Horses met Matt Damon en Blow met Johnny Depp.
Als enig aanwezige Vergruizer mijn plicht niet verzaakt en toch nog naar Knaldinsky gegaan om aldaar Fred met een bezoek te verblijden. | 
g,t,h
