Pulsar

‘Pulsar’ laat er weinig twijfel over bestaan: alle contact waarbij techniek komt kijken, zorgt eerder voor afstand dan voor intimiteit. Een vooroorlogs telefoontoestel kan nog net, alles wat geavanceerder is wekt vervreemding op. Deze boodschap wordt niet altijd even genuanceerd gebracht. Het buurmeisje dat langskomt met vers brood is een iets te opzichtige brenger van de boodschap. Hetzelfde geldt voor het meisje dat in het café een gesprek voert terwijl ze steeds weer op haar mobieltje kijkt. Maar wat pas echt vervelend is, is dat de makers volledig voorbijgaan aan al het positieve van moderne communicatiemiddelen. De plot van ‘Pulsar’ is soms wat stroef. Het is geen thriller, maar door thrillerelementen toe te voegen wordt de kijker soms op het verkeerde been gezet. De film heeft de ingrediënten voor een spannend drama, maar een narratief bindmiddel ontbreekt. De rode draad is de technische knoop die Samuel probeert te ontwarren, maar in die ontwarring zit nauwelijks progressie.