Het is een Schone Dag geweest

In zijn intieme filmdebuut portretteert Jos de Putter het laatste oogstjaar van zijn ouders op hun boerenbedrijf in Zeeuws Vlaanderen. Het is een portret van een familie maar ook van een manier van leven die door de vooruitgang wordt ingehaald. De Putter volgt zijn ouders in hun dagelijkse bezigheden zonder zelf prominent aanwezig te zijn. Het is duidelijk dat hier de tijd heeft stilgestaan. Handelingen die al eeuwenlang op traditionele wijze zijn uitgevoerd, zoals het zaaien en oogsten, krijgen door het afgewogen camerawerk van Melle van Essen een welhaast rituele dimensie. Er wordt niets uitgelegd. Er wordt slechts spaarzaam gesproken. Door de wetenschap dat dit echtpaar hun laatste jaar op de boerderij beleeft, krijgen de soms stugge en zwijgzame maar altijd ingetogen sequenties een extra lading. Er hoeft niets benoemd te worden. Men kent elkaar. De vier seizoenen trekken langs in uitzonderlijk lange beschouwende shots, waarin de vader van de regisseur een van zijn laatste rondjes ploegt of de halmen van zijn laatste oogst op kwaliteit controleert. De koeien worden verkocht zonder dat er een duidelijke toekomst in wordt gekeken. Het leven lijkt even tijdloos, maar met wat zo lang was, is het gedaan.