Herr Zwilling und Frau Zuckermann

Deze twee mensen, die elkaar elke avond treffen om hun kennis van de Duitse taal op peil te houden, maken deel uit van het kleine groepje joden uit het tegenwoordige Oekraïense Czernotwitz dat de Duitse concentratiekampen heeft overleefd. Zwilling noemt zichzelf een pessimist ‘die helaas altijd gelijk heeft.’ Zuckermann weigert in doemdenken te vervallen, alhoewel ze het als ‘een treurig vonnis’ beschouwt negentig jaar in de twintigste eeuw geleefd te hebben. De karakters lijken zo uit een stuk van Beckett gerold te zijn maar bewijzen met hun dagelijkse volharding de betekenis van het onderhouden van een eigen cultuur.