Chronicle of a Disappearance

Won de Luigi de Laurentiis-prijs voor beste lange film in Venetië (1996).
De film - een deels documentair, maar vooral quasi-documentair dagboek in twee delen - neemt geen standpunt in over de politieke impasse in het Middenoosten. Het is meer een persoonlijke reflectie op het spirituele effect van de politieke instabiliteit op het Palestijnse volk, hun psyche en identiteit.
Net als de schrijver Gabriel García Marquez, aan wiens 'Kroniek van een Aangekondigde Dood' zijn film refereert, kiest Suleiman voor surrealisme om de absurditeit van oorlog en geweld te tonen.