The Hunger Games: Mockingjay - Part 2 recensie
The Hunger Games: Mockingjay - Part 2 zijn we toegekomen aan het laatste deel van een filmserie die wereldwijd de handen op elkaar kreeg. Heeft de serie met deze film een waardige afsluiter? Lees het nu in deze recensie.
18-11-2015 Door: Quirijn Foeken
The Hunger Games: Mockingjay - Part 2 recensie
Dank voor je hulp.
Het is niet overdreven om te stellen dat The Hunger Games een ware trend in gang heeft gezet: vanaf dat moment werden er vele young adult boeken verfilmd die zich veelal in een dystopische toekomst leken af te spelen. Denk aan Divergent, The Maze Runner en zo vergeet ik waarschijnlijk nog een paar.
The Hunger Games was goed om verschillende reden. Allereerst die dystopie: in een land genaamd Panem moeten ieder jaar kinderen uit verschillende districten met elkaar strijden tot de dood. Dit om de districten eraan te herinneren dat ze niet tegen het machtige Capitool in opstand moeten komen. Eigenlijk is dit een volslagen absurd idee maar het werkt wel op een of andere manier. Wat de film extra goed maakte was de rol van Jennifer Lawrence die met deze rol een superster werd. Haar Katniss Everdeen was geen plat personage maar een echt meisje, met emoties en diepte.
De eerste film was al leuk maar The Hunger Games: Catching Fire was pas echt een sterke film: in dit tweede deel komt een heleboel cynisme om de hoek kijken. Katniss en Peeta worden als overwinnaars gebruikt als propagandamiddel door het Capitool. Maar ook de rebellen zien in Katniss een symbool wat ze kunnen gebruiken. Erg opportunistisch allemaal, terwijl Katniss niets liever wil dan echt vrij zijn, echt onafhankelijk.
Het was na Catching Fire dat ik besloot om het derde boek meteen te kopen. Ik had geen zin om een heel jaar te wachten op The Hunger Games: Mockingjay - Part 1, zeker om dat maar de helft van het laatste verhaal is.
Toen ik het boek las was ik eigenlijk best teleurgesteld. In plaats van een vechtende Katniss zagen we vooral een Katniss die door de rebellen werd opgesloten in de ondergrondse bunker van de rebellen. The Hunger Games: Mockingjay - Part 1 vond ik als film dan nog wel meevallen. Toch was het een tussendoortje.
Maar goed: The Hunger Games: Mockingjay - Part 2 is dan nu eindelijk uit. Dit geval is vooral heel erg donker: zowel in kleur als in cynisme. De film wil vooral vertellen dat in een oorlog er geen good guys en bad guys zijn. In in oorlog is er alleen de strijd en beiden kanten moeten doden om de strijd te winnen. En dat stemt de kijker eigenlijk niet echt hoopvol: na afloop ben je niet extatisch van vreugde omdat Katniss al dan niet de oorlog heeft gewonnen. Er zijn alleen maar verliezers.
En de film heeft meer tekortkomingen: zo is de film zo'n 15 minuten te lang, de 3D ziet er vreselijk uit en is er een lelijke Harry Potter-achtige epiloog.
Mockingjay 2 is daarmee niet de gedroomde afsluiter van de reeks. Maar toch: als we The Hunger Games serie als een geheel zien dan hebben we te maken met een sterke serie, met een heel cool hoofdpersonage, en een geweldige hoofdrolspeelster.
en abonneer je op onze nieuwsbrief.