Waardering 4.5/5

Remember recensie

'Auschwitz-overlevende op oorlogspad'

Vanaf 19 draait de nieuwe film van "Atom Eyogan" in de bioscoop. In deze recensie kijken we of Remember de moeite waard is.

17-5-2016 Door: Michelle Iwema

Remember recensie

Remember heeft qua verhaal wel iets gemeen met Memento. Daarin tatoeëerde Guy Pearce zijn bovenlichaam en armen vol met geheugensteuntjes. Hoofdpersonage Zev (Christopher Plummer) doet het in Remember met wat minder inktwerk. Hij heeft op zijn arm slechts een aantal cijfers staan, die weinig plek innemen maar wel een enorme lading hebben. Deze vormen namelijk zijn nummer als gevangene van Auschwitz, een kamp dat hij als enige van zijn familie wist te overleven.

Zev is nu in de tachtig en woont in een bejaardentehuis. Zijn echtgenote is pas geleden overleden waardoor Zev er ineens alleen voor staat. Elke ochtend moet hij eraan herinnerd worden dat ze er niet meer is en ervaart hij de pijn van het verlies opnieuw. Een andere inwoner van het bejaardentehuis is de aan een rolstoel gekluisterde Max (Martin Landau). Hij is net als Zev een Joodse overlevende van het concentratiekamp Auschwitz. Max is erachter gekomen welke identiteit de Blockführer die hun familie vermoordde heeft aangenomen. Deze heeft de naam van een geëxecuteerde gevangene overgenomen om zo een nieuw bestaan op te bouwen. De aangenomen naam is Rudy Kurlander en Max wil wraak nemen. Aangezien Max de klus fysiek niet kan klaren, is het aan Zev om langs te gaan bij de vier mogelijke Rudy Kurlanders die Max heeft gevonden.

Dementie is een moeilijk onderwerp voor een film maar Plummer weet de innerlijke strubbelingen die met deze aandoening gepaard gaan op ingetogen en gevoelige wijze duidelijk te maken. Als kijker probeer je met hem de puzzelstukjes van zijn verleden te spotten en in te vullen. Mooi zijn de subtiele details die verwijzen naar zijn tijd in Auschwitz: zijn treinreizen, de geluiden van een sirene en douchekoppen in een badkamer. Deze brengen een stukje herinnering terug ondanks dat hij dat vanwege de dementie niet kan plaatsen.

Het is met name knap dat Remember de hele film door spanning blijft opbouwen, ondanks het letterlijk langzame tempo van de hoofdpersoon. De dementie zorgt juist voor een extra thriller element, omdat je als kijker wil weten of Zev op het moment suprême de Blockführer zal kunnen herkennen en belangrijker, de fysieke capaciteit zal hebben om wraak te nemen. Elk onverwacht obstakel kan de tocht van Zev ontsporen waardoor zelfs inchecken in een hotel zorgt dat je als kijker de adem even inhoudt. Een moment waarbij hij onverwacht op bezoek blijkt te zijn bij een fervente nazi-sympathisant zorgt voor een zenuwslopende paar minuten, waarna het verhaal nog meer onverwachte twists krijgt. De conclusie zag ik in ieder geval niet aankomen en zorgt ervoor dat andere subtiele clues ineens duidelijk worden. Hierdoor analyseer je na afloop eigenlijk opnieuw wat je allemaal hebt gezien en schud je het verhaal zeker niet zo van je af.

De filmmuziek vormt wel een gemiste kans. Deze is niet slecht, maar eentje die iets meer emotie opwekt had deze film mooier gemaakt. Met name omdat muziek op een aantal momenten de brug vormt tussen het heden en verleden. En ondanks de impact van de ontknoping, zitten er een paar elementen aan het verhaal, die je voor het kijkplezier met een korrel zout dient te nemen. Iedereen op Zevs lijst heeft namelijk iets met de oorlog te maken. Niet één van de Rudy Kurlanders blijkt een gewone doorsnee bewoner te zijn zonder een link naar de Tweede Wereldoorlog. Ook had de kleine toelichting van de laatste 30 seconden niet gehoeven. Want wie oplet tijdens het kijken had de verbanden zelf ook kunnen leggen. Maar dat zijn kleine puntjes, die niet afdoen aan een bijzondere kwaliteitsfilm die je daarna zeker zal onthouden.