Recensie It

'It doet een hoop fout, en een hoop goed'

Is er een schrijver wiens werk vaker is verfilmd dan dat van Stephen King? Voor zijn boek It is dit zelfs de tweede keer. De horrorclown is terug!

7-9-2017 Door: Quirijn Foeken

Toen ik vroeger films keek gold er eigenlijk geen censuur. In mijn vroege jeugd heb ik al films gezien die misschien niet helemaal geschikt waren voor mijn leeftijd. Ik kan me maar één uitzondering herinneren: It, de tot film bewerkte TV-serie uit 1990. Gek genoeg waren het niet mijn ouders die de film verboden maar mijn broer, die bang was dat ik nachtmerries zou krijgen.

Ik heb de versie uit 1990 daarom nooit gezien. Een jeugdtrauma is mij waarschijnlijk daarom bespaard gebleven. Toen ik de trailer van It uit 2017 zag snapte ik wel waarom mijn broer destijds de film verbood: ik vond het meteen erg eng.

It vertelt het verhaal van het stadje Derry: in dit stadje lijken er steeds kinderen te verdwijnen. Zo ook het broertje van Bill. Bill vormt met zijn vrienden een groep misfits die op onderzoek uitgaan. Ze komen oog in oog te staan met de clown Pennywise, die de vorm aan kan aannemen van je grootste angst.

Even terug naar die trailer: daar zit een groot deel van de openingsscène waarin het broertje van Bill verdwijnt. Daar zien we Pennywise meteen in vol ornaat. Wat in de trailer zo eng was valt hier eigenlijk wel mee. Het is een wetmatigheid in horror dat de dingen die je niet ziet enger zijn dan de dingen je wel ziet: denk bijvoorbeeld aan Alien of Jaws. In It hebben we minstens drie minuten rustig de tijd om de clown te bekijken. Hij is eng, hij doet eng maar naar hoe langer je de tijd hebt om te kijken hoe meer dat mee gaat vallen.

Ook opvallend aan It is dat de film steeds van scene tot scene springt met maar weinig samenhang. Laat in de film treed daardoor een vreemd effect op waardoor ik een hoofdpersonage niet in de juiste ruimte kon plaatsen. Het leek even of ik iets had gemist.

Het deel van het boek van Stephen King waar deze film op is gebaseerd speelde zich af in de jaren zestig. Voor de film is het naar de jaren '80. Dat geeft de film een setting die erg lijkt op de TV-serie Stranger Things. Dat een van de acteurs uit die serie hier ook te zien is maakt de vergelijking des te groter.

It doet best veel dingen fout maar gelukkig ook veel goed: de kinderen weten namelijk over het algemeen goed te overtuigen. De eerder genoemde Finn Wolfhard uit Stranger Things is een leuk grofgebekt joch en Sophia Lillis weet een leuke Molly Ringwald vibe aan haar Beverly te geven. Dat weten de makers ook en die vergelijking wordt dan ook door één van de personages gemaakt. Helaas zijn niet alle rollen even sterk. Nicholas Hamilton is over-the-top als Henry Bowers en het personage Mike Hanlon (Chosen Jacobs) lijkt nauwelijks uitgewerkt.

© 2017 Warner Bros. Entertainment Inc. All Rights Reserved.

Elk personage uit de groep kinderen heeft niet alleen last van Pennywise. Voor ieder van hen geldt dat hun thuissituatie alles behalve optimaal is. Beverly heeft een vader die een creepy incest vibe geeft, de moeder van Eddie heeft waarschijnlijk Munchhausen-by-proxy en zo heeft iedereen wel wat. De kinderen proberen zich aan hun thuissituatie te ontworstelen en hun ouders kunnen hier niet mee omgaan. Het is deze scenes dat de film echt schittert: hier lijden de kinderen echt, en hier is de film eigenlijk op zijn engst.

De TV-serie uit de 1990 bestond uit vier afleveringen en de laatste twee vonden dertig jaar later plaats dan de vorige. Dat betekent dat It nog een vervolg krijgt. We zijn waarschijnlijk nog niet van Pennywise af...