Logan recensie

Logan vormt het afscheid dat Jackman verdient

Met Logan neemt Hugh Jackman afscheid van het personage Wolverine, dat hij de afgelopen 17 jaar speelde en geheel eigen wist te maken. Maar de stalen klauwen worden niet zonder slag of stoot aan de wilgen gehangen. Alles wordt uit de kast gehaald om dit favoriete X-Men personage een zo waardig mogelijk vaarwel te geven.

1-3-2017 Door: Michelle Iwema

Superheldenfilms openen vaak met een flinke actiescène en Logan vormt daarop geen uitzondering. We zien hoe de mutant wakker wordt uit een alcoholroes als een paar dieven proberen de wieldoppen van zijn auto te stelen. Zij proberen hem af te knallen maar uiteraard is dit een grote inschattingsfout, aangezien Wolverine naast zijn klauwen ook supersnel heelt. Vol agressie en diepgewortelde oerpijn maakt hij korte metten met de dieven. We hebben het hier niet over een vechtscène met een hoog aaigehalte. We zien de klauwen dwars door schedelpannen gaan, gepaard met veel bloed en hoofden die in het rond vliegen. De toon is daarmee gezet zowel qua donkere ondertoon als R-rated geweld.

© 2016 Marvel. TM and © 2016 Twentieth Century Fox Film Corporation. All rights reserved. Not for sale or duplication.

Qua verhaal leven we nu in 2029 en zijn bijna alle mutants uitgeroeid. Alleen Logan, Professor X en Caliban zijn overgebleven en wonen samen op een ranch. Logan verdient de kost als chauffeur en leeft een somber bestaan. Hij worstelt met het verleden en heeft een behoorlijke portie zelfhaat. Dan komt er een jong meisje op zijn pad, die zijn hulp nodig heeft. Logan heeft daar geen zin in maar wordt tegen wil en dank gedwongen om zichzelf open te stellen.

Hugh Jackman wist zijn personage ook in de eerdere films altijd een rijke emotionele lading mee te geven. Maar in de ensemble films kon hij niet de absolute spil vormen (aangezien er nog tig andere grote namen op de titelrol stonden) en zijn The Wolverine- films waren wisselend vanwege zwakke scripts en een hoog 'net niet' gehalte. Met Logan krijgt Wolverine de X-Men film, die het personage verdient en vervult het alle eerder al aanwezige potentie. Dit komt mede door te kiezen voor de familieonvriendelijke R- rating, waarmee regisseur James Mangold de actiescènes nog meer pit en wow- factor kan meegeven. Hij maakt daar dankbaar gebruik van en we zien Wolverine hierdoor in actie komen zoals nooit tevoren. Maar bijzonder is dat Mangold ook de juiste balans weet te vinden tussen de momenten dat de klauwen tevoorschijn komen en de scènes vol emoties. De hele film vormt een heerlijke flow waardoor de speelduur voorbij vliegt en je doet verlangen naar meer.

Logan is dus in geen enkel opzicht als andere superheldenfilms. Je zou niet eens iets hoeven hebben met het genre of de eerdere X- Men films te hebben gezien, om mee te kunnen gaan in de emotionele kant van het verhaal en te genieten van de prachtige manier waarop de actie is opgenomen. Het heeft iets van een western met hier en daar een Mad Max- achtige vibe. De dorre en droge omgevingsbeelden dragen bij aan de manier waarop Logan de wereld nu ziet, hoe de hoop is vervlogen en zijn beste dagen achter hem liggen. Maar dat betekent niet, dat er geen humor inzit. Er zitten genoeg kleine knipogen en grapjes in die liefhebbers van de franchise zullen herkennen. Als je stopt met een iconisch personage, moet je dat goed doen. Jackman slaagt daarin op ieder front in naar mijn mening de beste X-Men film tot nu toe. Een waardig afscheid dus voor zowel Jackman als zijn Wolverine.