Waardering 1.5/5

Independence Day: Resurgence recensie

'Actiespektakel dat vrijwel alles fout doet'

Na twintig jaar is er eindelijk een vervolg op Independence Day. Kan de tweede film in de voetsporen van zijn voorganger treden? Lees nu de recensie!

21-6-2016 Door: Jim Pedd

Independence Day: Resurgence recensie

Een ruimteschip, zo groot dat het een eigen zwaartekracht heeft, vliegt over de Aarde. In zijn explosieve kielzog trekt het complete steden met zich mee en worden heel Azië en delen van Europa van de kaart geveegd. Het gevaarte komt in de Atlantische Oceaan tot stilstand. Deze vernietigende binnenkomst van een ruimteschip, ergens aan het begin van Independence Day: Resurgence, vormt het startschot van een tweede poging van buitenaardse wezens om de Aarde te veroveren.

Eerder probeerden ze dat in de blockbuster Independence Day (1996), waar Resurgence een vervolg op is. Het origineel haalde bij zijn release meer dan achthonderd miljoen dollar op aan de wereldwijde box office. Gezien de huidige trend van revivals van oude franchises, kon het daarom bijna niet anders of regisseur Roland Emmerich zou een vervolg mogen maken. Net als in de echte wereld, zijn er ook in de fictieve tegenhanger twintig jaren verstreken sinds de eerste aanval van de aliens. De mensheid heeft in de tussentijd niet bepaald stilgezeten. Onderlinge verschillen zijn door de gezamenlijke vijand terzijde geschoven. Er is een wereldwijd defensieprogramma gelanceerd, compleet met ruimtekanonnen, gevechtsvliegtuigen en ruimtestations. Maar niets had de wereld kunnen voorbereiden op wat de aliens ditmaal met zich mee hebben gebracht.

Groter is beter, moet regisseur Emmerich gedacht hebben bij het maken van deze vervolgfilm. Niet alleen is de cast vele malen groter dan in het origineel, ook zijn de actiescènes grootschaliger. Dat maakt de film echter niet beter, wat vooral komt doordat Emmerich uit het oog verloren is wat het origineel zo charmant maakte. Niet alleen lag er nadruk op een overkoepelend thema (de samenwerking van de mensheid om een schijnbaar onoverkomelijke bedreiging het hoofd te bieden), ook was er goede actie en de cast erg goed op elkaar ingespeeld. Maar bovenal was het een humoristische film die erg leuk om naar te kijken was en juist dat deed de kijker alle minder goede elementen vergeten.

Helaas ontbreken juist die elementen in dit vervolg. Zo ontbreekt Will Smith, die volgens filmstudio 20th Century Fox teveel geld vroeg, in de lijst met castleden die terugkeren. Dat terwijl Smith de humor van het origineel zo goed wist te brengen en de film van de voor hem kenmerkende flair voorzag. Om dat gemis te compenseren herenigde Emmerich wel een hele rits anders acteurs uit het origineel, waaronder Jeff Goldblum, Bill Pullman, Vivica A. Fox0 en Brent Spiner. Naast hen figureren een heleboel andere, jonge personages. Denk daarbij aan Liam Hemsworth, "Maike Monroe" en de tegenwoordig verplichte Chinese aanwezigheid in de vorm van model Angelababy. Wat meer gevestigde nieuwe namen zijn die van William Fichtner en Charlotte Gainsbourg, waarbij die laatste als een veredeld liefje voor Jeff Goldblums personage dient. Er zitten zoveel personages in Independence Day: Resurgence, dat geen van hen meer wordt dan een typetje. Dat is jammer, want juist daardoor mislukken vrijwel alle pogingen tot humor.

Ook de actie voelt als dertien in een dozijn. Het CGI-spektakel aan het einde ziet er prima uit en is mooi gemaakt, maar had in zo ongeveer elke andere blockbuster kunnen zitten. Er is niets dat de actie uniek maakt of ook maar enigszins origineel. Aangevuld met een verwarrend, onlogisch plot dat gelukkig niet te veel leentjebuur speelt bij het origineel, is Independence Day: Resurgence een grote teleurstelling die ook nog eens schaamteloos een vervolg voorbereidt.