De GVR recensie
'Dik in orde'
Weesmeisje Sofie ziet 's nachts een vreemde schaduw verschijnen voor het raam van het weeshuis waar ze is opgegroeid en kruipt uit bed om op onderzoek uit te gaan. Een gigantische hand verschijnt; Sofie wordt opgetild en meegevoerd naar een ander land, waar een vriendelijke reus woont die op zijn eigen manier net zo eenzaam is als zij.
20-7-2016 Door: Marloes den Hoed
De GVR recensie
Dank voor je hulp.
Eenmaal in reuzenland blijkt de Grote Vriendelijke Reus niets kwaads in de zin te hebben; in zijn comfortabele grot verzamelt hij in glazen potten allerlei soorten dromen, die hij in de nacht met een soort toeter uitblaast over slapende Londenaren. Voor veel dingen heeft hij zijn eigen woorden verzonnen; hij spreekt een aandoenlijke fantasietaal. Een groter verschil met zijn reuzenbroers – een stel onbehouwen kannibalen met een speciale voorkeur voor mensenkinderen – is haast niet mogelijk. In vergelijking met zijn broers is de GVR een slappeling als vegetarische, klein uitgevallen reus. Zijn broers laten dan ook geen moment onbenut om hem te vernederen – bijvoorbeeld door hem op een bus vast te binden en van een berg af te duwen. Al snel krijgen zijn broers er lucht van dat de GVR een mensenkind verbergt. Samen met de GVR bedenkt Sofie een groots plan om hem van zijn ellendige familie te verlossen, waarin zelfs de koningin van Engeland een rol speelt.
The BFG is gebaseerd op het wereldberoemde kinderboek De GVR (De Grote Vriendelijke Reus) van Roald Dahl, die dit jaar precies honderd jaar geleden geboren werd. Bij het verfilmen van een dermate geliefd kinderboek zijn de verwachtingen vaak hooggespannen. Deze klus is bij Steven Spielberg en "Marisa Mathison", de scriptschrijver die eerder E.T. schreef, in goede handen. Ook op het acteerwerk is niets aan te merken. Mark Rylance brengt met zijn mimiek de GVR op overtuigende wijze tot leven, en ook het acteerwerk van Ruby Barnhill, die Sofie vertolkt, is dik in orde. De reuzenwereld van de GVR – en met name zijn grot – is met veel aandacht voor detail gemaakt. De scenes waarin de GVR samen met Sofie dromen gaat vangen zijn betoverend mooi; dat The BFG een 3D te zien is is hier een toevoeging. Hoewel het Engels van de GVR de film voor jonge kinderen niet toegankelijk maakt is het originele taalgebruik voor volwassenen de moeite waard. Hoewel de film tegen het einde een klein beetje ontspoort is stelt The BFG als verfilming van een kinderklassieker zeker niet teleur.
en abonneer je op onze nieuwsbrief.