Anomalisa recensie
'Meer menselijk dan mogelijk'
Anomalisa is een van de animatiefilms die momenteel genomineerd is voor een Oscar. Het is echter totaal andere koek dan Inside Out of Shaun het Schaap.
24-2-2016 Door: Quirijn Foeken
(c) Universal Pictures International Netherlands
Dank voor je hulp.
Anomalisa is de nieuwe film van Charlie Kaufman die onder meer de scenario's schreef voor Eternal Sunshine of the Spotless Mind en Being John Malkovich. Met Synecdoche, New York maakte hij zijn regiedebuut.
Zijn nieuwste film is een animatiefilm waarin poppen de hoofdrol spelen. Hij baseerde de film op een toneelstuk dat hij ook zelf schreef, onder het pseudoniem Francis Fregoli. Dit toneelstuk noemde hij zelf een soundplay waarbij de acteurs op het toneel zaten en hun teksten voorlazen terwijl foleyartiesten en een orkest voor het geluid zorgden.
In de film volgen we Michael Stone (David Thewlis) die naar Cincinnati vliegt om daar een toespraak te houden. In de wereld van Michael heeft iedereen dezelfde stem. Zelfs zijn vrouw en kind zijn aan de telefoon nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Acteur Tom Noonan doet de stem van al deze personages. Met een creepy intonatie en gespeelde vriendelijkheid maakt hij subtiele verschillen tussen de personages. Stone checkt in in Hotel Fregoli. Fregoli is overigens een verwijzing naar het syndroom van Frégoli waar iemand het gevoel heeft dat alle mensen manifestaties van dezelfde persoon.
Als Michael Stone in zijn hotelkamer zit hoort hij op de gang opeens een andere stem. Het is de stem van Lisa, ingesproken door Jennifer Jason Leigh. Hij rent naar haar toe en verklaart haar ongeveer meteen zijn liefde.
De wereld die hier geschept wordt is typisch Kaufman: een mannelijke loser in een bizarre wereld. Maar voor Anomalisa moeten we ook de meesterlijke animatie benoemen waarvoor we co-regisseur Duke Johnson verantwoordelijk is. De poppen bewegen op een typisch houterige stop-motion manier maar na vijf minuten zie je toch vooral mensen. Mensen die eenzaam zijn, naar de WC gaan, drinken, seks met elkaar hebben en masturberen. Dat maakt de film heel menselijk. Misschien is de film wel meer menselijk dan mogelijk was met echte acteurs. Echte acteurs zouden zich wellicht niet zo snel laten lenen voor een klungelige seksscène maar met de poppen kan het allemaal.
Hoewel dit allemaal klinkt als een verzameling bizarre en grappige scenes is Anomalisa vooral heel lief. De scene waarin Lisa 'Girls Just Wanna Have Fun' voor Michael zingt is wellicht de mooiste scene uit de film. Toch heeft de film een vrij donker wereldbeeld. Mensen die een bepaalde catharsis in een film verwachten zullen misschien teleurgesteld raken maar wat mij betreft is Anomalisa is van de aanraders van het jaar.
Een deel van deze recensie verscheen eerder in ons dossier over het filmfestival van Venetië. Dat dossier is hier in te zien.
en abonneer je op onze nieuwsbrief.